Ik wil een pleidooi houden voor drie zaken waarvan ik denk dat ze van groot belang zijn in onze gezinnen: strijd, stilte en structuur.

1. We zijn geroepen om tegen de zonden in ons leven te strijden. Sociale media –ik versta daaronder alle vormen van interactie tussen mensen gebruikmakend van internet– hebben een plaats gekregen in ons leven en het gebruik ervan is vrijwel onvermijdelijk geworden. Maar ze zijn tegelijk bepaald niet zonder gevaren. Tegen die gevaren hebben wij te strijden. Hier past geen passiviteit, naïviteit, gezapigheid of fatalisme.

Het gaat niet alleen om het opwerpen om verdedigingswallen in de vorm van filters en geboden en verboden. Wij moeten actief het kwade bestrijden, in de eerste plaats in ons eigen hart, maar ook oog hebben voor alle aanleidingen tot het kwaad, wetend dat wij zondige harten hebben die geneigd zijn tot alle kwaad. Daartoe moeten wij de wapenrustig Gods aantrekken, en wij moeten moedig strijden tegen de boosheden in de lucht, oog hebbend voor de listen van satan.

Wat dat concreet betekent bij het gebruik van sociale media? Ieder zal daar zijn eigen antwoord op moeten vinden. Klakkeloze acceptatie is het antwoord niet. Totale mijding evenmin. Maar we moeten strijden, biddend strijden, en wie een hart heeft zoals ik zal ondervinden dat we in die strijd dagelijks falen. Maar dat maakt temeer dat u er wijs aan doet om aan de voorzichtige kant te blijven. De zielen van u en uw kinderen staan op het spel. Onze hulpe zij in de Naam des Heeren!

2. Hoe kunnen we strijdbaar zijn zonder voorbereiding? En hoe moet die voorbereiding anders gestalte krijgen dan in stilte op onze knieën?

We laten ons leven steeds meer beheersen door intensieve online-interacties van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat. We gaan met onrustige volle hoofden naar bed, en staan zo ook weer op. We worden geleefd en laten ons leven.

Hoe kunnen we verwachten de stem des Heeren te horen als we ons oor nooit eens neigen om op Zijn inspraak te wachten? Daarom zijn de momenten van stilte zo kostbaar. Iedere dag moet voor iedere christen zijn vaste momenten van stilte en afzondering hebben, en iedere week moet zijn dag van stilte en afzondering hebben.

Dat is moeilijker dan ooit tevoren, nu onze levens meer en meer beheerst worden door media die ons de hele dag bezighouden en afleiden. En dat vraagt daarom alle aandacht. Wij moeten in onze gezinnen strijden voor tijden van stilte.

Wat mij betreft betekent het dat de dag niet kan beginnen of eindigen zonder zo’n tijd van stilte, waarin er gelegenheid is voor gebed, meditatie en het lezen van de Bijbel. Dat we moeten oppassen om andere momenten van stilte, zoals wanneer wij fietsen of autorijden, ons te laten bezetten door radio, muziek of telefoongesprekken, in plaats van onze zielen op te heffen tot God. En dat wij als leeuwen moeten waken voor de zondag als een dag van stilte.

Ook betekent het mijns inziens dat we er alles aan moeten doen om onze kinderen te leren lezen. Ik bedoel dat in de zin van passie proberen bij te brengen voor het lezen van goede boeken, opdat ze ook de Bijbel zelf gaan lezen. Hoe we dat doen? Eenvoudig door er vroeg mee te beginnen, zelf graag voor te lezen, onze kinderen al jong goede boeken te geven, hen te stimuleren om die te lezen 
op jonge leeftijd, en gebruik van computers voor spelletjes en dergelijke heel stevig te begrenzen zodat ze tijd hebben om te lezen.

3. Om strijdbaar te zijn, om regelmatige tijden van stilte te onder­houden, hebben wij structuur nodig in onze levens. En ook dat is een hele opgave geworden in een wereld waarin sociale media een grote rol spelen. We worden voortdurend afgeleid en hebben voortdurend het gevoel achter te lopen omdat de mailbox overloopt. Steeds is er de drang om datgene wat je meemaakt onmiddellijk te delen met anderen. Dat alles zorgt ervoor dat we dreigen meegezogen te worden in een voortdurende maalstroom.

Daarom moeten wij besliste stappen zetten om structuur in ons leven aan te brengen. Vaste ritmes. Een regelmatige dagindeling. Vaste gezamenlijke momenten in ons gezin waarop mobieltjes uit staan. Vaste momenten van offline zijn. Dat soort dingen. Wij moeten gebruikmaken van de macht der gewoonte.

Dat de bede ”Spreek Heere, want Uw knecht hoort”, voor ons een dagelijkse levende werkelijkheid moge zijn!

De auteur is directeur van een it-bedrijf. Dit artikel is ontleend aan zijn bijdrage vandaag aan het congres “Sociale media in kerk en gezin” van de stichting Media­wijzer.