Christenen in Leicester vinden elkaar in genadeleer
LEICESTER. De Leicesterconferentie kenmerkt zich door een breedheid aan denominaties, van evangelisch tot presbyteriaans-gereformeerd. Toch wordt die breedheid gedragen door een gemeenschappelijke overtuiging: de calvinistische genadeleer, de ”doctrines of grace”.
De Leicesterconferentie is een initiatief van de Schotse uitgeverij The Banner of Truth. Deze belegt wereldwijd conferenties die in het teken staan van het uitdragen van de puriteinse opvattingen. Veel lezingen in Leicester gaan gepaard met het aanbevelen van puriteinse werken. Elke spreker heeft wel een favoriet boek dat iedereen móét hebben gelezen.
Zo kwamen deze week op de vijftigste Leicesterconferentie regelmatig schrijvers langs als John Owen, Thomas Brooks en Richard Sibbes. Op de vraag wie Baxters ”The Reformed Pastor” had gelezen, gingen bijna alle handen de lucht in. Navraag bij de conferentieboekhandel van de Banner toont dat vooral Martyn Lloyd-Jones en Ryle het goed doen, met name hun Bijbelcommentaren.
De gereformeerd-presbyteriaanse en evangelicale richtingen in Leicester weten elkaar te vinden in de puriteinse leer van vrije genade. De verschillende kerktypen die met genoemde richtingen verbonden zijn –volkskerk contra vrije gemeente– zorgen wel voor verschillende accenten op de doop. Er zijn in Leicester baptistenpredikanten die de kinderdoop afwijzen en de overdoop als noodzakelijke voorwaarde voor lidmaatschap stellen. Bij andere baptistengemeenten kunnen degenen die als kind gedoopt zijn echter ambten bekleden.
Ds. Warren Peel (Noord-Ierland) liet woensdag zien hoe het Evangelie de mens niet alleen bekeert, maar ook zijn leven transformeert. De Engelse baptistenpredikant ds. Jeremy Walker (Crawley) belichtte naar aanleiding van de eerste Petrusbrief de kerk als een koninklijk priesterdom tot heil van de wereld. Aan de hand van het leven van Augustinus illustreerde de Engelse theoloog Mike Reeves hoe de genade van God de werkelijkheid van de zonde overwint.
