Nederland telt 40 zogeheten ‘aandachtswijken’. Veel jongeren uit die wijken maken hun opleiding niet af, de werkloosheid is hoog, de omgeving is verloederd, mensen hebben een laag inkomen, de misdaad ligt hoog en burgers voelen zich er onveilig. Of die omstandigheden de reden zijn voor het hoge medicijngebruik, laten de onderzoekers in het midden.

Koploper is de Arnhemse volkswijk Klarendal. Het gebruik van antidepressiva ligt daar 60 tot 70 procent boven het landelijk gemiddelde. In wijken als Presikhaaf en het Arnhemse Broek slikken de bewoners anderhalf keer zoveel middelen als de doorsnee-Nederlander. Dat geldt ook voor Kanaleneiland en Overvecht in Utrecht, voor Heechterp-Schieringen in Leeuwarden en voor de Rivierenwijk in Deventer.

Rotterdam is de uitzondering. In achterstandswijken als Rotterdam-West, Bergpolder, Oud-Zuid en Overschie slikken de bewoners juist minder antidepressiva dan de doorsnee-Nederlander. Het is niet bekend waarom dat zo is. De inwoners van de Amsterdamse wijken Noord, Oost, Nieuw-West en Bos en Lommer slikken meer medicijnen dan gemiddeld, de mensen in de Bijlmer juist fors minder dan het gemiddelde.

Om een goed beeld te krijgen van hoeveel medicijnen de mensen in probleemwijken gebruiken, keken de onderzoekers naar het gemiddelde medicijngebruik in Nederland. Dat gaven ze het getal 100. Als een wijk boven de 100 scoort, nemen mensen meer psychische medicijnen dan gemiddeld, een lagere score betekent dat mensen juist minder middelen slikken dan de gemiddelde Nederlander.

In de 40 probleemwijken lag het gebruik van antidepressiva (een gemiddelde score van 116) en slaap- en kalmeringsmiddelen (118) boven de norm. Buiten de probleemwijken kwam het eindresultaat voor beide groepen op 99, dus net onder het gemiddelde.