Achteraf is dit allemaal gemakkelijk praten, aldus de prins, want dat dilemma is nooit aan de orde geweest. „Dus ik heb nooit hoeven kiezen.” Máxima voegde daaraan toe dat ze zich steeds bewust zijn geweest van hun verantwoordelijkheid.

Willem-Alexander zit er tijdens het interview zeer ontspannen bij. Máxima heeft af en toe momenten dat ze zich even geraakt weet. Dat is het geval als het regime-Videla ter sprake komt tijdens het interview van Maartje van Weegen en Paul Witteman in Kasteel Drakensteyn. Het is een onderhoud waarbij zowel serieuze als vrolijke onderwerpen aan de orde komen. Zij aarzelt soms even of zoekt naar woorden, maar beheerst het Nederlands al heel goed.

Tijdens het militair bewind in Argentinië hadden de Zorreguieta’s een „onrealistisch” bestaan, herinnert ze zich. De kinderen Zorreguieta werden beschermd. Iedereen was een beetje zenuwachtig en ze moesten elke dag een andere straat nemen. Moeder was wel eens ziek van de spanning. In 1983, toen de burgerregering van Raúl Alfonsín aantrad, ging Máxima nadenken. Alle verhalen kwamen los. Ze ontmoette mensen van wie familieleden waren verdwenen. „Maar ja, is het waar of is het niet waar?” vraagt ze zich daarbij af. In het begin kon ze niet geloven wat er allemaal had gespeeld. Daarna vond ze het „erg en naar.” Máxima stelde haar vader vragen. Ze begreep het niet helemaal. Hoe had hij dat allemaal meegemaakt dan? „Hij zei: Ik had geen idee waar het over ging.”

Máxima gelooft nog steeds dat het waar is. „Hij heeft geen andere reden” om haar voor te liegen. Want hij is een heel menselijke man. De familie Zorreguieta heeft erover gediscussieerd tot en met het jongste zusje toe. Ze hebben met z’n allen gezien hoe erg het was voor Argentinië en voor hen allemaal. In tegenstelling tot haar halfzus Dolores nam Máxima zelf nooit publiekelijk afstand van het omstreden verleden van haar vader. Na alles wat er rond de verloving gebeurde -haar vader mag niet komen op het feest- is haar verhouding tot hem niet anders dan voorheen. Ze weten van elkaar hoe ze erover denken.

Tot hij Máxi ma ontmoette, wist Willem-Alexander weinig van Argentinië af, ook niet via zijn grootvader prins Bernhard, die verzot is op Zuid-Amerika. Hij kende uiteraard de Dwaze Moeders, maar daar hield het ongeveer bij op. Niettemin deelt de prins de mening van zijn aanstaande vrouw. Hij weet precies hoe de standpunten van Máxima luiden. Alle Zuid-Amerikaanse dictatoriale systemen waren per definitie slecht, stelt hij. Hij ge looft ook in de verklaring waarom vader Zorreguieta deel is blijven uitmaken van het regime. Zelf vertelde Zorreguieta hem: „Ik weet van drie gevallen waar mensen verdwenen zijn, en die zijn allemaal teruggekomen. Dus hoe kon ik dan vermoeden, verwachten bij andere mensen dat die niet terugkwamen?”

Over het wetenschappelijk onderzoek van professor Baud komt ondervrager Witteman tijdens het gesprek overigens heel even in een ander daglicht te staan dan eerder deze week. Heeft Witteman in zijn column van een paar dagen geleden de prins verkeerd geciteerd of is er ’per ongeluk’ geknipt in de film? Dat zal wel niemand te weten komen, want de NOS doet geen mededelingen over de totstandkoming van het interview.

Het is niet Willem-Alexander die stelt dat de mening van professor Baud er een is en dat daar andere tegenoverstaan. Het is juist Máxima die aanvoert dat het onderzoek de mening van professor Baud is, terwijl de prins haar aanvult: „Ja, en ook andere mensen die het onderzocht hebben. Ja, het zijn meningen.”

Máxima gelooft in haar vader, omdat hij eerlijk tegen haar is geweest, en ook Willem-Alexander is overtuigd van de oprechtheid van zijn schoonvader. De schoonouders zullen er niet bij zijn, zaterdag de tweede februari. Verder wil het paar graag kwijt dat niet zij vader Zorreguieta hebben overgehaald niet naar de trouwerij te komen. Nee, Jorge Zorreguieta heeft dat zelf besloten. Het ontbreken van de ouders werpt een schaduw op het geluk van de huwelijksdag, zoals ook de huidige crisis in Argentinië dat doet.

Hij is protestants en zij rooms–katholiek, kan dat goed gaan? Ja, weten beiden, omdat er veel gemeenschappelijks is dat hen bindt. Zoals waarden en normen en „eh, christelijke gevoelens.” Gekozen is voor een hervormde dienst in de Nieuwe Kerk. Wel zal Rafael Braun, vriend van Máxima en haar familie, „een paar dingen doen die ook leken, dus normale mensen, kunnen doen.” Zoals een gebed uitspreken en vragen stellen aan de getuigen. Hoewel ze een hervormde dienst „fantastisch” vindt, heeft Máxima Alexander laten weten dat ze heel graag iets van haar eigen achtergrond in de dienst zou hebben. De optie van een oecumenische dienst werd uitgesloten. Bij neef Maurits hebben ze gezien dat daar rumoer van komt. Een „eigen soort van dienst” leek hun daarom de beste oplossing. Op de vraag waarom ze niet protestants is geworden, antwoordt Máxima dat ze zo’n beslissing niet van de ene op de andere dag zou nemen. Dat vereist zorgvuldigheid. Ze weet overigens nog niet of ze katholiek blijft of niet.

Het interview laat twee mensen zien met verlangens en idealen, die samen -in hun zo heel eigen wereld- een gezin willen stichten. Máxima realiseert zich dat haar leven totaal gaat veranderen. Ze gaat na het huwelijk haar best doen om haar populariteit waar te maken: „Ik zou heel graag hebben dat het is omdat ik het heb verdiend. Niet alleen maar van zwaaien, maar ook van kennismaking, betrokkenheid met de Nederlandse samenleving en Alexander steunen.” Willem-Alexander hoopt wel dat ze blijft zoals ze is: „Dat is, dat is ook echt wat ik altijd tegen jou zeg: Ik ben verliefd geworden op die Máxima: spontaan, interessant en leuk. In die nieuwe omstandigheden, het zal niet altijd makkelijk zijn, hoop ik dat je wel die persoon blijft die je bent.”