In dat dossier worden de kinderen, om hun privacy te waarborgen, met een dossiernummer aangeduid. „Voor mij zijn de kinderen nooit nummers of cijfers geweest”, zei M. „Ik zou over ieder kind een uur kunnen praten.” Volgens M. is de balans in zijn proces zoekgeraakt: „De focus heeft altijd alleen gelegen op strafrechtelijke handelingen. Welk kind, hoe vaak, hoe laat, met alle gruwelijke details ervan … Maar er was veel meer dan in deze zaak is behandeld.”

Tegelijkertijd zei M. te beseffen dat de goede dingen die hij meemaakte met de kinderen voor wie hij zorgde in het niet vallen bij het leed dat hij heeft aangericht. „Ik heb enorm veel leed en pijn aangericht, wat waarschijnlijk nog heel lang gevolgen zal hebben. (…) Ik weet het, ik heb veel kinderlevens op een slechte manier gebroken.”

M. beschreef activiteiten die hij met bepaalde kinderen ontplooide, zoals uitjes naar Schiphol, Artis of een park. „Ik doe wat ik kan om voor een kind te zorgen. Aan de andere kant zit dat duiveltje in me en dat zal ook een uitweg vinden. Maar betekent dat dat die picknick in het park dan ook niets heeft betekend?”

M. keek veelvuldig in de camera, die het beeld verzorgt voor de aparte ruimte van het gerechtsgebouw waar ouders het proces volgen. Het hof ergerde zich hieraan. M. zei de ouders als slachtoffer te erkennen. Hij adviseerde die hun levens niet te laten bepalen door datgene wat hij hun heeft aangedaan en vroeg om vergeving.

M. heeft bekend dat hij 87 kinderen heeft misbruikt, in de leeftijd van 0 tot 2,5 jaar. De rechtbank heeft hem veroordeeld tot 18 jaar cel en tbs. In hoger beroep heeft het Openbaar Ministerie (OM) 20 jaar cel en tbs tegen hem geëist. M.’s partner, volgens het OM actief betrokken bij de misdrijven van M., hoorde 12 jaar eisen. De rechtbank legde hem vorig jaar 6 jaar op.

Het hof doet op 26 april uitspraak.