Maar bellenblazen is ook wetenschap geworden. Het schijnt dat gedemineraliseerd water beter is dan kraanwater, omdat het laatste veel kalk bevat en dat tast de levensduur van een zeepbel aan. Glycerine en suiker zorgen er juist voor dat de oplossing stroperiger wordt. En dat resulteert in dikker zeepvlies en is gunstig voor de levensuur van de zeepbel.

Bellenblazen is ook competitie geworden. Wie maakt de grootste, de mooiste, de sterkste bel. Welk goedje de man in Central Park in New York op een koude maar zonnige wintermiddag gebruikte blijft geheim. Hij wilde het niet vertellen. Al had de inhoud van de emmer verdacht veel weg van behanglijm. Met simpele middelen –twee takken, stuk touw en emmer ‘snot’– creëerde hij de mooiste zeepbellen. De wind moest natuurlijk wel een handje helpen.

Beschenen door de zon kregen de zeepbellen prachtige kleuren: paars, groen, beetje geel. Maar na korte of langere tijd knalden ook de grootste joekels uit elkaar. Bleek het toch weer een zeepbel.

Bellenblazen is ook business: Dank u hartelijk voor het fooitje.