Een groot item lijkt de kwestie in Turkije overigens niet te zijn. Veel mensen kennen het verhaal niet, of hebben er alleen vaag over gehoord en willen er meer van weten voor ze een oordeel vellen.

Buschauffeur Tüncay Özmen (48, vader van drie kinderen) vraagt zich af of er wel genoeg is gedaan om het geweld in het gezin van Yunus te stoppen, maar veroordeelt het geweld scherp: „In Turkije kan een kind ook bij zo’n gezin worden weggehaald. Dan wordt het kind in een tehuis geplaatst en neemt de staat de zorg over tot het 18 is.”

Dat Yunus bij Nederlandse lesbische ouders werd geplaatst, daarover haalt hij zijn schouders op. „Dat maakt niet uit, als het maar een veilig gezin is. Maar ik vind in de eerste plaats dat een kind bij zijn eigen vader en moeder moet opgroeien. Je eigen familie is onvervangbaar.”

Hüseyin Üyar (43), die voor de douane werkt, is een stuk feller. Hij heeft over Yunus gehoord op TV. „Het geweld is natuurlijk het allerergste. De Nederlandse staat heeft het recht een kind uit zo’n familie weg te halen, zonder twijfel. Maar wat ik niet snap, is dat het jongetje vervolgens bij zieke mensen is geplaatst. Dat is toch van de regen in de drup? Homoseksualiteit is een ziekte, dat doe je een kind niet aan.”

Filiz Keskin (33 en receptioniste) hoort het gesprek en komt informeren waar het over gaat. „Helemaal mee eens”, zegt ze nadat haar het geval is uitgelegd. „Homoseksualiteit is afschuwelijk. Zijn er geen andere gezinnen? Turken, andere buitenlanders, Nederlanders? Dat is toch veel beter?”

Ook Ferhat (21, student en zelf homo) kent het geval Yunus niet, maar hij wordt enthousiast als hij erover hoort. „Dus de Nederlandse staat plaatst een kind dat wordt mishandeld bij een lesbisch stel? Dat dat zomaar kan! In Nederland kunnen homo’s ook trouwen toch? Wat een land! Ik vind het juist wel goed, zo leert een kind ook breder kijken dan zijn eigen cultuur, en hem zal in dat gezin ook wel respect voor vrouwen worden bijgebracht. Heel goed. Ik hoop dat Yunus gelukkig wordt.”