„Het is heerlijk hier. Op de vorige post stonden er in de kerkzaal wat kasten, waarachter mijn bureau stond. Dat was behelpen. Nu heb ik een eigen ruimte waarin ik gasten kan ontvangen. Elke ochtend heb ik zin om naar De Bron te gaan”, zegt Van Setten enthousiast. Zaterdag heeft de officiële opening plaats van de nieuwe locatie in de Antwerpse voorstad, die voldoende ruimte biedt voor alle activiteiten.

Ondertussen geniet de evangelist van de Gereformeerde Gemeenten van zijn boterham met kaas. Het is tegen tweeën, maar er is zo veel werk dat hij niet eerder een pauzemoment kon vinden. Gelukkig krijgt hij hulp. „Sinds kort heb ik een coördinator die wat uitvoerende taken van me overneemt. Verder helpen bezoekers van de post ook regelmatig. Ik probeer hen er zo veel mogelijk bij te betrekken, om zo een gemeenschap rondom de post te creëren. Zodat het niet is ”wij” tegenover ”zij”, maar dat het ”onze” post wordt.”

De evangelist vertelt als illus­tratie hoe iemand tijdens de verbouwing sjouwde met twee emmers stenen. „Voor onze kerk”, zei hij. Van Setten: „Dat vond ik heel mooi. Het is belangrijk om aan relaties te werken, want dan houd je mensen vast.”

Naast Van Setten zit Rudi. „Hij helpt regelmatig, bijvoorbeeld met kasten inruimen”, zegt de evangelist.

„Ik kom hier graag”, zegt Rudi. „Via een folder kwam ik in aanraking met De Bron. Ik was geboeid, maar kreeg een terugval in de wereld. Niets zag ik meer zitten. Ik had nog een Bijbel op mijn kamer. Ik vroeg de Heere of Hij nog wel met mij te maken wilde hebben. Ik las toen Ezechiël 36, en dat raakte mij diep. Momenteel heb ik geen werk, en wanneer ik kan, kom ik hier. Hier vind ik Gods verlossende en vertroostende Woord. Zojuist deden we Bijbelstudie. Ik ben ook bezig met de voorbereiding voor het doen van belijdenis.” Zijn ogen glimmen.

Bevestiging

Ook al is zaterdag de officiële opening, de vernieuwde post is in gebruik sinds 10 februari. Daar ging heel wat aan vooraf. Van Setten: „Ik worstelde met de vraag of de post nog moest blijven, want we bestaan al erg lang. Toen hebben we de Heere gebeden of Hij ons een nieuw pand wilde geven. Als we niets zouden vinden, dan zouden we stoppen. Toen kwamen we al snel bij deze voormalige interieur- en textielwinkel uit.”

Ook in financieel opzicht ervoer de evangelist de bevestiging van de Heere, egt hij. „We maakten een kostenraming 
voor de verbouwing. Tijdens de verbouwing kwamen er financiële tegenvallers. Eén keer zelfs van 15.000 euro. In diezelfde week ontvingen we echter een gift van 10.000 euro en van 5000 euro.”

Het nieuwe gebouw biedt genoeg ruimte voor de activiteiten, zoals de bijeenkomsten, Bijbelstudies, kinder- en tienerclub en de inloop. Ook is er een gezellige zolder voor jongeren.

Boven het pand bevinden zich acht studentenkamers. Daarin wonen Nederlandse reformatorische studenten. „Dat is voor ons een aanwinst”, zegt de evangelist. „Ons werk is best eenzaam en zo hebben we fijn contact.”

Bij de post is ook een kledingwinkel. Van Setten: „Dat is een middel om in contact te komen met de mensen hier. Ook delen we op donderdagavond kleding uit aan mensen met een verwijzing van hun arts of maatschappelijk werker. We nodigen hen dan om halfzeven uit en eten eerst soep en brood met elkaar. Er zijn vaak moslims onder hen, en bij het beginnen en eindigen van de maaltijd horen ze Gods Woord. Dat is prachtig.”

Verder heeft Van Setten veel contact met rooms-katholieken. „Ze moeten niets van de kerk hebben, vanwege het misbruik in de Rooms-Katholieke Kerk. Dat is erg moeilijk. Het scheelt wel dat we onze naam ”christelijk centrum” hebben veranderd in ”protestants centrum”. Protestants is een erkende godsdienst en voor mensen een duidelijk herkenbare identiteit.”

Ziet de evangelist vruchten op zijn werk? „Daar zit Rudi”, zegt hij. „En er komt ook een vrouw bij ons die nergens aan deed. Onlangs overleed haar schoonmoeder. Op de begrafenis las ze een gedeelte uit Prediker voor. Ze eindigde met de woorden: „Zonder God is er geen vrede.” Dat is heel bijzonder. Ze kan niet meer zonder de Heere en de Bijbel.”

Weerstand

Maar er is ook weerstand, zegt Van Setten. „Er komt hier een vrouw die bij de satanskerk hoorde. Zodra ik de Naam van God of Jezus noemde, leek het of haar keel dichtgeknepen werd. Toen ik haar een Bijbel wilde geven, kon ze haar hand niet uitsteken om die te pakken. Ik legde een blaadje uit een dagboek op tafel. Ze legde haar hand erop en die zat meteen vol brandplekken. Ook vertelde ze me dat ze bang was dat ze me een keer moest doodsteken. Als ik met haar ging bidden, hield ik daarom mijn ogen open. Zoiets is beangstigend, maar vormt ook een bemoediging. Het laat zien dat de duivel kennelijk bang is voor wat er hier gebeurt.”

De evangelist doet het werk met zijn hele hart. „Ik verlang ernaar om met mensen te spreken over de Heere. Ik ben blij met de uitverkiezing. De Heere weet wie de Zijnen zijn, en dat verlost van krampachtigheid. Ik moet trouw zijn, ijverig zijn en mijn verstand gebruiken. Maar Hij zal het doen.”

Geschiedenis

De evangelisatiepost van de Gereformeerde Gemeenten in de Antwerpse voorstad Merksem is opgericht in 1959. Voordat evangelist Van Setten zijn werk hier oppakte, dienden er achtereenvolgens evangelist Polder, Van Kranenburg, Kieviet, Butijn en Witte. De oude locatie werd afgekeurd door de brandweer. Aanpassen was geen optie, vanwege de hoge kosten.

Bij het zoeken naar een nieuwe locatie is overwogen om de post in Antwerpen te vestigen. Van Setten: „Maar in Merksem is De Bron inmiddels een begrip. Dat zou je in een andere stad weer op moeten bouwen. Bovendien zou zo’n verhuizing heel lastig zijn voor de mensen met wie we contact hebben. Dat wilden we liever niet. Daarom hebben we besloten om in Merksem te blijven.”