De openbaarmaking was een idee van toenmalig onderwijswethouder Lodewijk Asscher. „Hij maakte een verbetertraject voor de vele zwakke scholen in de stad en wilde meer schoolresultaten openbaar maken. Daarmee kon die verbetering ook aangetoond worden”, aldus een woordvoerder van de stad.

De scores worden gepubliceerd in de jaarlijkse Kwaliteitswijzer Basisonderwijs, waarin per school ook het oordeel van de Onderwijsinspectie, de schooladviezen in groep 8 en de toetscijfers van groep 2 tot en met 6 staan genoteerd. De Kwaliteitswijzers zijn online beschikbaar en elk jaar krijgen alle ouders met een (bijna) tweejarig kind een kopie thuisgestuurd.

„Het is echt niet zo dat ouders voor de school met de hoogste Cito-score kiezen. Die toets zegt immers niet alles.” Volgens de zegsvrouw werkt de publicatie goed tegen onterechte beeldvorming bij scholen. „In sommige buurten staan bepaalde scholen bekend als ‘heel goed’ en kiezen ouders daarvoor ‘omdat de buurvrouw het zegt’. Aan de scores is te zien of dat terecht is en of er meer goede scholen in de omgeving zijn.”

Het eerste publicatiejaar waren de scholen niet te spreken over de transparantie. Het lukte de schoolbesturen echter niet om openbaarmaking te verbieden. „Nadat we de cijfers ‘gewoon’ gepubliceerd hadden, moesten we wel wat uitpraten met de scholen. Maar tegenwoordig werken we goed met ze samen”, zegt de woordvoerder.

Schoolbesturenvereniging Breed Bestuurlijk Overleg Amsterdam kijkt echter met gemengde gevoelens naar de publicatie. Voorzitter Herbert de Bruijne: „Transparantie is goed, het gaat om publiek geld. Maar de kale cijfers zijn niet helemaal zuiver. De Kwaliteitswijzer zegt al meer dan alleen Cito-scores, maar nog niet genoeg. Er is te weinig inzicht in de ‘tussenopbrengst’: kinderen halen een bepaald toetsresultaat in groep 4, maar was het niet al een goede leerling? Wat was de leerwinst dat jaar?”

De Bruijne: „En bovendien: als een ouder een school wil kiezen voor zijn kind, dan moet hij meer vergelijken dan alleen cijfers. Neem een ochtend vrij om wat scholen te bezoeken, bijvoorbeeld.”