Dat kinderen bij het afnemen van de toets hun beste beentje voorzetten, is begrijpelijk. De Cito-uitslag is medebepalend voor de keus van het vervolgonderwijs. Dat er dus enig gewicht aan de klok hangt, is duidelijk.

Toch wordt dat gewicht wel erg groot gemaakt. De Cito-toets zegt wel iets, maar niet alles. Ieder jaar zijn er weer leerlingen die de toets boven verwachting maken of die dan juist onder hun niveau presteren. Leerkrachten die hun leerlingen kennen, kunnen dat bij het doornemen van de testuitslagen zo zeggen. Gelukkig houden vervolgscholen bij de toelating ook terdege rekening met het oordeel van de leerkracht van de basisscholen. Dat wijst erop dat de Cito-uitslagen lang niet alles zeggen.

Dat laatste is goed om te bedenken nu onder druk vanuit de samenleving de Cito-scores van scholen openbaar gemaakt worden. Door publicatie van die gegevens kunnen ouders zien welke school goede resultaten haalt en ontstaat een lijst van beste basisscholen.

Staatssecretaris Dekker van Onderwijs heeft woensdag gezegd geen juridisch bezwaar te zien tegen publicatie. Bij het onderwijsveld en in de politiek bestaan er echter wel aarzelingen. Onderwijs is meer dan goede scores halen, zo wordt daar gesteld.

Met die opvattingen heeft men groot gelijk. Op de school moet het niet alleen gaan om kennisoverdracht. De Cito-scores zeggen slechts iets over een school. Er dienen meer zaken meegewogen te worden.

In onze maatschappij bestaat er de neiging om vooral af te gaan op de kille cijfers. Die zijn maatgevend. Dat geldt niet alleen het onderwijs. Ook in verzorging en verpleging gaat het tegenwoordig om targets, scores en de plaats op de ranglijst. Gemakkelijk wordt dan vergeten dat de menselijke component in die sectoren juist vaak van doorslaggevend belang is. Doch die zijn heel moeilijk te meten in harde cijfers. Dat ‘zachte plusje’ in onderwijs, zorg en verpleging zijn juist heel bepalend voor het welbevinden van een mens.

Juist mensen die overtuigd zijn van de waarde van het bijzonder onderwijs doen er goed aan zich niet eerst en vooral te laten leiden door de Cito-scores van een school. Natuurlijk moeten christelijke scholen goed onderwijs geven; gewoon degelijk kennis en vaardigheden op gebied van bijvoorbeeld taal en rekenen overdragen. Wie hoge prestenties heeft, moet goed werk leveren. Daarover geen misverstand.

Maar het bijzonder onderwijs moet vooral werk maken van de vorming. Dat aspect moet voor ouders terdege meewegen met de keuze voor en beoordeling van de school. Wie zich uitsluitend laat leiden door ranglijstjes op grond van Cito-scores krijgt een eenzijdig beeld. Openbaarmaking van deze lijsten is daarom niet onverdeeld positief.