Bergerbos is een begraafplaats zonder hekken eromheen. Op weg naar de ingang kom je door een bosachtige omgeving waarbij je links en rechts af ten toe iets ziet waarvan je denkt: dat zou een graf kunnen zijn. Een laatste rustplaats is er niet eens altijd zo zichtbaar. Hooguit een zwerfkei geeft aan dat er iemand begraven ligt, of er staat een met mos bedekt beeldje. De grote harp daartussen is een uitzondering. Op een ander graf rust een stuk steen waarin een bak is uitgehouwen; de regen druppelt erin, vormt een plas.

Rond een soort open aula in het bos –waar zo’n honderd mensen terechtkunnen– staan bankjes van boomstammen. Eén afgevlakte boomstam is groter dan de rest, daarop kan de kist staan.

Een enkele keer markeert een houten kruis een graf. Het valt op hier.