Een regeringsfunctie, ontdekte ik. We leven namelijk niet in een democratisch geleid land, maar onder een mediacratisch regime. Ons gedrag wordt vooral bepaald door de media. De agenda voor spoeddebatten wordt vaak niet beïnvloed door wat werkelijk urgente langetermijnregeringsvraagstukken zijn, maar door wat voorpaginanieuws is. Zelfs het laatste restje consumentenvertrouwen wordt de grond in geboord door een eenzijdig en groots blijven belichten hoe slecht het gaat met Nederland.

Dat laatste wil ik zeker niet onderschatten, maar de werkelijkheid is dat zelfs in de economische toestand waarin ons land zich nu bevindt Nederland een van de rijkste landen ter wereld blijft, en blijven onze supermarkten de rijkst voorziene winkels van alle werelddelen. Oud-Tweede Kamerlid Van der Vlies zei het ooit raak, na weer een spoeddebat naar aanleiding van een mediarel rond ons koningshuis: „Hype Hype Hoera.”

De mediamomenten van 2012, gekozen door de Volkskrant, spreken boekdelen over het gehalte van het nieuws waar wij met zijn allen van smullen: een bijna in elkaar geslagen Pownewsverslaggever, een liegend Kamerlid, het optreden van de crimineel Holleeder, beelden uit het programma Boer zoekt vrouw en het gedoe rond de tv-opnames op de spoedeisende hulp in het VU Medisch Centrum. Wij genieten nu eenmaal van het bizarre, van gruwelen en drama.

Dus vertellen de meeste media ons hoe de wereld er niet uit ziet. Want dat is de consequentie. Nieuws bestaat dan uit de uitzonderingen, het dramatische en het schokkende en creëert daarmee een totaalbeeld van een wereld die niet bestaat. De dingen die er echt toe doen, die echt inzicht geven in hoe de wereld functioneert en die bijdragen aan begrip over de dingen vallen weg tussen het geweld van het bijzondere.

Het roept een paar vragen op. Voor christelijke media. Want ook kerkelijk nieuws kan zo gebracht worden dat het scheuren, de splitsing en het conflict binnen de kerk breed wordt uitgemeten. Met alle gevolgen van dien.

Maar ook de vraag, dichter bij huis, voor christelijke lezers. Zijn wij anders in onze nieuwsvoorkeur? Wat is onze conclusie als we ons spiegelen in Filippensen 4: „Al wat waarachtig is, wat rechtvaardig is, wat rein is, wat wel luidt, bedenkt datzelve”?