Een paar zaken vallen op. Het veertig stemmende tellende koor zingt met veel dictie. De spanning is hoorbaar én voelbaar. De tekst is leidraad, de muziek dient als voertuig om de boodschap zo goed mogelijk bij de hoorder te brengen. Een van de vele fraaie voorbeelden is de bekende hymne ”When I survey the wondrous cross”.

Het koor beheerst een breed repertoire, variërend van oude muziek van William Byrd tot een modern getoonzette negrospiritual van Michael Tippett. De zangers lijken geen moeite te hebben met welke stijl dan ook, hoewel de muziek technisch vaak hoge eisen stelt. Dat is natuurlijk het resultaat van dagelijks repeteren en zingen in de evensong.

Het koor is gewend aan een grote ruimte en maakt daar bewust gebruik van door te spelen met de galm. Zoiets blijft toch typisch Engels. Om niet meer te noemen: eenstemmig zingen gaat het koor goed af, maar achtstemmig ook. Luister naar de verzadigde klank bij ”Crucifixus” van Antonio Lotti.

Organist Jamal Sutton sluit als begeleider naadloos aan bij de koorzang. Zo hoort elke dirigent het graag. De orgelsolo, het verstilde Bachkoraal ”O Mensch, bewein dein Sünde gross”, klinkt een beetje braaf, hoewel de Sesquialter er zijn mag.

Minpuntje: het koor zingt veel a capella. Iets meer variatie is gewenst. Hoewel, een pianissimo slotakkoord van alleen het koor met de lage d in de bas: dat bezorgt kippenvel.

Deep River – Music for Lent, Passiontide and Holy Week – Winchester College Chapel Choir; Regent Records (REGCD 405); € 9,-; www.regent-records.co.uk