Ze noemt als voorbeeld iemand die bij de uroloog komt en te horen krijgt dat hij weet wat er gaat gebeuren, omdat hij volgens de gegevens al eerder hetzelfde onderzoek had ondergaan. „Of de KNO-arts die 1500 euro rekent voor een behandeling, die niet meer was dan een gesprek van een kwartier.” Klever: „Dit geeft alleen maar aan hoe belangrijk het is dat de rekening naar de patiënt gaat. Nu gaat de rekening naar de zorgverzekeraar die niet weet hoe iemand is behandeld, maar wel betaalt. De patiënt weet wel wat er in de behandelkamer is gebeurd, maar ziet niet wat er op de rekening staat.”