„Gij zijt kinderen der profeten en des verbonds, dat God met onze vaderen opgericht heeft.”

Bij het spreken over het zaad van Abraham gaat men echter o zo licht verkeerd, tenzij men de Koninklijke weg, dat wil zeggen de juiste middenweg, houdt. Want wie alleen op de voorwaarden, de verplichtingen en de bondsartikelen let, maar niet op de genade, ontferming en belofte van God, sluit de kinderen buiten het verbond, omdat de kinderen de bondsvoorwaarden en artikelen niet houden noch verstaan. Wie ter andere zijde alleen oog heeft voor het bondsteken of voor de ceremonies, rekent tot het verbond en houdt hen voor bondgenoten die inderdaad buitengesloten zijn.

Wie echter elk deel tot zijn recht laat komen en niet slechts op de bondsvoorwaarden maar ook op de belofte en barmhartigheid van God, ook op de leeftijd en het toenemen van het verstand let, komt tot het besluit dat de gelovigen uit de joden en uit de heidenen het zaad van Abraham zijn, met wie God het verbond gesloten heeft. Hun zaad, hun kinderen, zijn volstrekt niet buiten het verbond gesloten zijn. Zij worden dán buitengesloten, als het verstand toeneemt en zij willens en wetens het verbond verachten.

Gelijk wij zien dat de jonge kinderen wel degelijk kinderen van de ouders en dus erfgenamen zijn, hoewel zij in de eerste jaren niet weten met bewustheid dat zij kinderen en dat zij erfgenamen zijn.

Heinrich Bullinger, predikant te Zürich

(”Het enige en eeuwige Testament of Verbond Gods”, 1533)