De extremisten zijn ervan overtuigd dat het Turkse regime fascistisch is en de steun heeft van kwaadaardige westerse krachten, vooral de imperialistische Verenigde Staten en het militaire bondgenootschap NAVO. De man die zich vrijdag opblies bij de ambassade van „de moordenaar van de volken der aarde”, zoals de DHKP-C de VS aanduidt, werd in 1997 gearresteerd wegens een aanslag op een militaire club in Istanbul.

Het weer opduiken van de vrijwel vergeten beweging heeft mogelijk te maken met de woede in extreemlinkse kringen over de steun van Turkije aan de strijders tegen het regime van Bashar al-Assad in Syrië. Assads regime is in de ogen van extreemlinks ook een slachtoffer van de imperialisten.

De geschiedenis van de DHKP-C is er een van splinters. Uit de Revolutionaire Jeugdfederatie kwam ooit Volksbevrijdingspartij/Front van Turkije voort en daaruit vormde zich later een groepje dat zich de Revolutionaire Weg noemde. Een splinter daarvan noemde zich in 1978 Revolutionair Links, afgekort Dev Sol. Binnen Dev Sol boterde het ook niet helemaal en de groep splitste zich in 1994 op. Een van de twee splinters is de DHKP-C en geldt als de erfgenaam van Dev Sol.

Begin jaren 90, nog onder de naam Dev Sol, waren de extreemlinkse terroristen nog bedreven in hun dodelijke kunnen en vormden een nachtmerrie voor veiligheidsdiensten. De leden wisten zich ook vaak schuil te houden in West-Europa waar hun geld vandaan zou komen.

Dev Sol en later DHKP-C vermoordden in 1991 onder anderen een Amerikaanse verzekeringsagent en een Britse diplomaat. Een voorname Turkse zakenman werd in 1996 gedood. In 2001 begon de DHKP-C met zelfmoordacties maar dat leidde voornamelijk tot mislukte aanslagen. De aanslag van vrijdag kan ook moeilijk een succes heten. De groep zou nog enkele tientallen leden in Turkije over hebben. Inmiddels zou zich een groepje hebben afgescheiden onder de naam de Urgenten.