De bijeenkomst was de eerste in een reeks over het thema ”Ik geloof… in de vergeving der zonden”. In de loop van deze winter en het voorjaar vinden ook bijeenkomsten plaats in Hardinxveld-Giessendam, IJsselmuiden, Montfoort en Tholen. Sprekers zijn verder de predikanten J. J. Mulder, D. Breure, L. Schaafsma, A. Belder, H. J. Lam, G. Wassinkmaat, A. Simons, P. Molenaar en J. C. de Groot. Abbink legde aan de hand van Psalm 32 uit dat vergeven bedekken is. Hij trok de lijn door naar het bloed van Christus, dat de zonden bedekt. De proponent uit Vriezenveen hield een rood doorschijnend papiertje voor een projector, waardoor het beeld totaal veranderde. „Als je later niets meer weet van deze lezing, hoop ik dat je toch de betekenis van dit papiertje onthoudt. Als God je reinigt door het bloed van Christus, geeft dat ongelooflijk veel rust.”

Abbink zei dat vergeving van zonden niet zonder kennis van de zonden gaat. Degenen die hun zonden niet ervoeren, vroeg hij te bidden om licht. „Vraag aan de Heere om de wet levend te maken in je leven.”

Vergeving van zonden is moeilijk te geloven, omdat ze tegen de ervaring ingaat. De kern van het geloof dat je zonden ver­geven zijn is, aldus Abbink, „een vast vertrouwen en een rusten in God. De zekerheid van de vergeving van zonden is er als je de gunst van God door Jezus Christus gelooft.” Hij zei het te begrijpen dat het problematisch kan zijn om te geloven in Gods barmhartigheid als men de eigen zondigheid steeds meer leert kennen.

Na de vergeving mag men later niet weer gaan twijfelen aan de beloften van God, zei Abbink, die eraan toevoegde dat een mens wel mag twijfelen aan zichzelf. „Je moet steeds meer twijfelen aan jezelf. Als je in zonden valt, moet je nog meer twijfelen aan jezelf dan de keer ervoor. We moeten echter aan Gods genade niet vertwijfelen.”

De meeste vertwijfeling heeft volgens Abbink te maken met het verwarren van geloof en liefde. „Dadelijk na de ver­geving van de zonden is er veel liefde tot God die alle dingen bedekt en de herinneringen aan gedane zonden doet wegvallen. Maar als de liefde minder wordt, moet je leren door het geloof.” Abbink adviseerde om in gevallen van vertwijfeling op Christus te zien en de woorden nochtans, desondanks, evenwel en desniettegenstaande goed te onthouden.

Hij zei dat vergevings­gezindheid jegens anderen een vrucht is van de vergeving van zonden, die „omhoog blijven schieten in de woestijn van je leven. Als je zelfs die aso bij jou in de straat liefhebt, is jou veel vergeven.” De proponent vertelde uit zijn eigen leven dat hij na het ervaren van Gods liefde een grote vergevings­gezindheid bij zichzelf bespeurde. Later kwam hij tot de ontdekking dat hij omkwam met zijn eigen vergevingsgezindheid. „De vergevingsgezindheid moet de kwaliteit van Christus hebben, anders lukt het niet.”

Na de pauze volgde een gesprek met de groep aan de hand van een aantal stellingen, die veel reacties opriepen. ”Als je niet kunt vergeven, ben je geen kind van God”, was er een van. Het maakte een stevige discussie los. „Het is toch geen voorwaarde?” vond iemand. „Het staat wel in de Bijbel”, meende een ander.