Hoewel de bedoeling prijzenswaardig is, is deze insteek niet zonder gevaar. Orgelmuziek ís geen pianomuziek. Waar bij het orgel de klankkleur door toepassing van registraties zeer kan uiteenlopen, is dat op een piano niet mogelijk. Je kunt wel kleuren, maar dan door toucher, octaafverdubbelingen, extreem hoge of lage liggingen of iets dergelijks. Ga je echter de noten van het orgel zonder meer overzetten naar de piano, dan blijf het te veel in het middenregister en wordt het allemaal erg eenvormig.

Het kan al helpen als de pianist meer welving in de melodielijnen aanbrengt, maar dat gebeurt in deze stukken ook maar in beperkte mate. Een gratis tip: in de bekende Bach/Busonibewerkingen wordt van echte orgelmuziek echte pianomuziek gemaakt.

Bij Psalm 39 had Boudewijn Zwart beter de pianostijl van Mendelssohn als voorbeeld kunnen nemen. Dat was boeiender geweest. Maar bij de bewerkingen over Psalm 44, 40, 50 en 16 komt er eindelijk echte pianomuziek uit de boxen. Die kunnen onmogelijk voor orgel geschreven zijn. Het blijft wel vreemd er een onvervalste psalmmelodie doorheen te horen, maar goed, ook Fauré en Debussy schreven vaak in de kerktoonsoorten.

Een speciale vermelding voor Psalm 21. Een mooi stukje in de stijl van Scarlatti of de jonge Haydn! De opname is uitgesproken fraai.

Het boekje licht de bewerkingen kort toe en bevat een kneuterige foto van Zwart. Het schijfje zal verder zijn weg wel vinden.

Psalmen Davids – Boudewijn Zwart, piano; Bell Moods (BM 1734); € 17,95; bestellen: www.bellmoods.com