Voor kinderen is het van belang dat ze zich geaccepteerd weten, zei mevrouw Hasselaar. Er wordt vaak te veel gereageerd op uiterlijk gedrag van kinderen, terwijl andere signalen en mogelijke verklaringen buiten beeld blijven.

Communicatie binnen het gezin kan negatief verlopen. „Wil je een poosje stoppen met muziek maken, want zo kan ik mijn werk niet afmaken” klinkt positiever dan „jij zit altijd achter de piano als ik rust nodig heb.” Die laatste boodschap kleineert het kind en maakt het machteloos, zei Hasselaar.

Conflicten kunnen op een autoritaire of op een toegeeflijke manier opgelost worden. Beter is volgens de Eleos-psychologe de overlegmethode: als een oplossing gevonden wordt die voor beide partijen acceptabel is, neem je de kinderen serieus, je laat hen zelf nadenken en ze worden verantwoordelijk gemaakt.

Kinderen, en vooral ook pubers, kunnen volgens Hasselaar op een heel verrassende manier tegen de werkelijkheid aankijken. Ze kunnen dingen vaak verbazend goed aanvoelen en doorzien. Kinderen willen zichzelf zijn. Als ze andere keuzes maken dan hun ouders terwijl die keuzes niet haaks staan op Gods Woord, zouden ouders zich moeten afvragen of ze hun kinderen niet te veel beknotten door hun eigen, subjectieve voorkeur.

Als kinderen andere keuzes maken, kunnen ouders hun gevoelens van onmacht met hun kind delen, zei drs. Hasselaar. „Luister daarnaast ook naar uw kind om zijn achterliggende gevoelens te ontdekken. Is de jongere wel zo zeker als hij zich voordoet? Dwingen helpt nooit; als ze ouder worden, zullen ze alsnog hun eigen weg gaan. Wat overblijft, is het gebed: uw kind opdragen aan God, zoals Monica bad voor Augustinus.”