Hij maakt kasten, tafels, bedden en in zijn werkplaats bouwt Beuving zelfs een houten boot. Nog niet zo lang geleden had hij een keurig pak aan, nu draagt hij een trui waar de houtkrullen aan kleven. „Het leven kan raar lopen.”

Op eigen verzoek werd Lieuwe Beuving een paar jaar geleden ontheven van zijn ambt. Een persoonlijk drama. Hij stond jaren als gereformeerd vrijgemaakt predikant in het Westerkwartier in Groningen en in Bergschenhoek in Zuid-Holland. Het predikantschap viel hem erg zwaar.

Beuving raakte meerdere keren overspannen en na een hevige burn-out was het noodzakelijk om na te denken over de toekomst. Zo doorgaan kon niet. „Het werk was te intensief voor mij. Ik kon het niet aan. Mijn oude gemeente hielp mij geweldig, maar je zult snappen dat het voor mij een enorme teleurstelling was. Jaren had ik geïnvesteerd in de theologie en zo liep het af.”

Beuving geniet van zijn creatieve werk, van de geur van het hout, maar het was nooit de bedoeling dat hij tafels en kasten zou maken. Hij besteedde elf jaar van zijn leven aan zijn theologieopleiding, inclusief klassieke talen. Predikant worden, dat wilde hij. Het liep anders. „De lange lijnen van Gods beleid kunnen wij niet overzien. We zijn maar kleine mensen in Gods grote wereld. Eén ding weet ik wel: ik word voortgeholpen. Wat er ook gebeurt.”

De theoloog heeft twee rechterhanden. Voor het in elkaar klussen van een bed of een kast draaide hij zijn hand nooit om. „Tijdens mijn wachtgeldperiode besloot ik de opleiding tot ambachtelijk meubelmaker te volgen aan het Hout- en Meubileringscollege in Rotterdam. Die rondde ik met goed gevolg af. Op mijn leeftijd gaan solliciteren heeft weinig zin, dus besloot ik voor mezelf te beginnen. Wij wilden ook graag weg uit de drukke Randstad. Mijn ouders wonen in Hattem, de ouders van mijn vrouw in Groningen. In Staphorst kwam deze boerderij te huur, exact tussen beide families in en precies goed, met een studeerkamer, een grote werkplaats en op korte afstand van gereformeerd onderwijs.”

Lieuwe Beuving, zijn vrouw Trinet en hun drie kinderen verhuisden naar Staphorst om een nieuw leven te beginnen. „Ik geloof in de leiding van God. Dit stond voor ons klaar. Ik word voortgeholpen, heel anders dan ik zelf van tevoren had gedacht, maar het gebeurt wel.”

Ondanks het feit dat hij geen predikant meer kon zijn, viel Beuving niet van zijn geloof. „Ik ging geestelijk door een onherbergzaam gebied, dat mag je gerust zo zeggen, maar God liet mij niet aan mezelf over. Jezus heeft immers gezegd: Wie Mij volgt, wandelt nooit meer in de duisternis. Dat had ik in mijn jeugd al gelezen. Ik zag de zon niet, maar ik wist dat hij scheen.”

Hij is geen predikant meer, maar de meubelmaker heeft wel preekbevoegdheid. Regelmatig gaat hij voor in gemeenten, her en der in Nederland. Hij beklimt de kansel, maar de vakman zou tegenwoordig ook zo een prachtige preekstoel kunnen maken. „Het is vreemd gelopen, maar God heeft mij vastgehouden.”