De lichamen kwamen woensdagavond aan op het vliegveld van Diyarbakir, de grootste stad in het overwegend Koerdische zuidoosten van Turkije. Duizenden mensen kwamen naar het vliegveld en begeleidden de vrouwen naar het mortuarium van een ziekenhuis. Er werden slogans geschreeuwd en kaarsen gebrand en veel mensen probeerden de speciale ambulances met de lichamen aan te raken. Ook dat verliep zonder incidenten.

Op de bijeenkomst in Diyarbakir stonden de kisten met de drie vrouwen vooraan op een groot veld. Er waren speeches van verschillende Koerdische politici. Zij prezen de vrouwen voor hun bijdrage aan de Koerdische strijd.

Sakine Cansiz stond in 1978 samen met leider Abdullah Öcalan aan de wieg van de Koerdische gewapende groep PKK. In de jaren tachtig en negentig zat ze 12 jaar in de beruchte gevangenis van Diyarbakir, die bekend stond om de brute martelingen die daar werden gepleegd. Na haar vrijlating vocht ze vanuit de bergen op de grens van Turkije. De afgelopen jaren werkte ze voor de organisatie vanuit Europa.

Sebahat Tuncel, parlementariër voor de Koerdische partij BDP, prees Cansiz om haar strijd voor zowel Koerdische als vrouwenrechten. „De duizenden mensen die hier vandaag zijn, steunen die strijd”, zei ze tegen het ANP. „Dat moet Europa begrijpen: het volk staat achter de PKK.”

De begrafenis van Cansiz is vrijdag in de provincie Tunceli, ten noorden van Diyarbakir, waar ze opgroeide. De andere twee worden begraven in Mersin en Elbistan.

Een deel van Sakine’s familie woont in Rotterdam. Met hen vierde ze in de Maasstad oud en nieuw. Sakine’s 20-jarige nichtje Tijda Cansiz herinnert zich een gezellige avond met familie. „Mijn tante was een sterke, positieve, vrolijke vrouw. Ik ben hartstikke trots op haar. Haar onafhankelijkheid en kracht zijn zeker een inspiratie voor me.”