De onderzoekers bekeken wat volgens kenniscentrum Nibud het minimum is dat mensen moeten uitgeven aan levensbehoeften, het zogenoemd ‘maatschappelijk aanvaardbare consumptiepatroon’. Als dat van het inkomen is afgetrokken, blijft het resterend inkomen over. Voor 37 procent van de mensen met een sociale huurwoning in 2009 bleek dat er te weinig geld zou overblijven om de huur te betalen, oftewel 855.000 mensen.De verwachting is dat de situatie in de afgelopen jaren niet beter is geworden.

„Dat betekent dat ze gaan beknibbelen op andere uitgaven”, concludeert onderzoekers Harry Boumeester. „Wellicht zou de huurtoeslag nog nadrukkelijker op deze groep moeten worden gericht . En ook is het een kwestie van inkomenspolitiek; bij een langdurige bijstand is een maatschappelijk aanvaardbaar consumptiepatroon niet houdbaar.”

Volgens Boumeester zijn er twee belangrijke oorzaken voor het feit dat mensen meer huur moeten betalen dan dat ze eigenlijk kunnen. „Een kwart van de huishoudens met een huur boven de norm, zit (tijdelijk) onder het bestaansminimum. De tweede reden is dat zo’n 50 procent iets te ruim woont.”

Boumeester benadrukt dat niet iedereen die moet korten op andere levensbehoeften dat echt als een probleem hoeft te ervaren . „Als je bijvoorbeeld weinig waarde hecht aan kleding, dan hoeft het niet erg te zijn.”