Vogels doen zich ondertussen te goed aan de laatste korsten van de kerststol. Of was het nu een nieuwjaarsbrood? Koelkast en voorraadkasten zien er sterk vermagerd uit. Het jaar 2013 is echt begonnen.

Een nieuw jaar, nieuwe goede voornemens. Nou ja, zo nieuw zijn die voornemens nu ook weer niet. Het zijn hoogstens oude voornemens die aan het begin van een nieuw kalenderjaar weer een nieuw jasje aantrekken. Een jasje dat ieder jaar wel wat uitgelegd moet worden, omdat het anders te krap is. Want met het klimmen der jaren klimt de wijzer op de weegschaal gestaag mee.

Lang heb ik mezelf voor de gek kunnen houden door de weegschaal te vervangen door een nieuwer exemplaar als het aangegeven gewicht me te heftig voorkwam. Ontkenning, noemen ze dat in de psychologie. Maar het werkte wel. Door de een of andere onverklaarbare oorzaak gaf een nieuwe weegschaal in mijn geval altijd een lager gewicht aan.

Inmiddels ben ik erachter dat we zo dus geen stap verder komen. Nu vervang ik nog wel de batterijen als de wijzer weer eens door een kritische grens gaat. Dat helpt trouwens niet, zo weet ik inmiddels.

Hoe het ook zij: de jas met goede voornemens is weer aangetrokken. Minder eten, gezonder eten, meer bewegen. Het gaat in 2013 allemaal gebeuren. ’s Ochtends goed ontbijten, ’s middags evenwichtig lunchen, ’s avonds verantwoord dineren. En tussendoor natuurlijk niet meer snoepen. En ’s avonds na 8 uur wordt er alleen nog water gedronken, of hoogstens een kop zwarte koffie. En iedere week twee keer hardlopen. Of in ieder geval twee keer in de week met de fiets naar het werk.

Het droomt heerlijk, zo aan het begin van een nieuw jaar. De kruidnoten die in september alweer in de winkel liggen, loop ik straks –bij gezondheid– met opgeheven hoofd voorbij. Dat doen we niet meer. Vol walging druk ik de rekensom weg die in m’n hoofd begint als ik bedenk hoeveel zakken ik eigenlijk heb weggewerkt, de afgelopen maanden. En wie zei er nu ook weer dat er in een paar pepernoten net zo veel suiker zit als in een suikerklontje? Gewichtsbeheersing is goed. Er niets aan doen dat jaar op jaar de kilo’s vermeerderen, is op z’n minst luiheid en op z’n ergst zelfverwaarlozing. Omdat overgewicht ongezond is en kan leiden tot ziekten. Tegelijk is obsessief bezig zijn met de extra kilo’s ook ongezond. Sinds ik zieke mensen ken in m’n omgeving die door hun ziekte ongewild sterk afvallen, is de weegschaal zeker niet het centrum van het leven. Gelukkig is hij dat ook nooit geweest.

Maar iets gezonder leven is echt geen luxe. Eerder dringende noodzaak.