Levensverhalen (ex-)daklozen houden lezer spiegel voor
Verslaafden, illegalen, daklozen, de Saint’Egidiogemeenschap bekommert zich om hen. De Apeldoornse afdeling van deze rooms-katholieke beweging stelde een boek samen over mensen die in de Veluwse plaats leven of hebben geleefd.
”De Ongeziene gezien” bevat zeven interviews. Het achtste verhaal is na het overlijden van een zwaar verslaafde dak- en thuisloze samengesteld op basis van gesprekken met mensen uit zijn omgeving. De verhalen zijn stuk voor stuk schrijnend. Echtscheiding, verwaarlozing, psychiatrische ziekten, verslaving, detentie en isolement zijn onderwerpen die geregeld terugkeren. De één loopt op een zekere dag een kerk binnen, een ander maakt een bedevaart naar Lourdes en een derde neemt z’n toevlucht tot paranormale zaken.
De bundel is nadrukkelijk vanuit het perspectief van de geïnterviewden geschreven. Hun kijk op gebeurtenissen of bijvoorbeeld de hulpverlening lijkt soms erg gekleurd, maar van wederhoor is geen sprake.
Met hun verhalen houden de geïnterviewden de lezer in elk geval een spiegel voor. Zo zegt Michael, die ooit in detentie zat en een periode als drugsgebruiker op straat rondzwierf, dat hij aan mensen zag dat ze hem niet wilden zien. „Ik denk dat ze al een vooropgezet beeld van mij hadden en me misschien zelfs al opgegeven hadden zonder iets van me te weten.”
De titel verwijst onder meer naar de geschiedenis van de Emmaüsgangers. Hun ogen werden geopend toen de Heere Jezus het brood brak. „Ook al is Hij weg, ze zien Hem, de Ongeziene gezien, voor altijd op hun netvlies gebrand.”
Boekgegevens
”De Ongeziene gezien. Verhalen over levenskunst”, Ronald Dashorst; uitg. Saint’Egidiogemeenschap, Apeldoorn, 2012; ISBN 978 90 8171 393 1; 128 blz.; € 15,-.
