Sinds 1 september is ds. Jack Sara directeur van het Bethlehem Bible College (BBC). Op 16 februari zal er een officiële bevestiging plaatsvinden, waarvoor gelovigen uit het hele land en sympathisanten van de school in het buitenland worden uitgenodigd. Sara deed een bacheloropleiding aan het BBC en volgde daarna een masteropleiding pastorale studies in de Filipijnen. Daarna werd hij benoemd tot voorganger van de Alliance Church in Jeruzalem. Nu gaat hij als directeur van het BBC aan de slag.

Hij is net terug van een reis naar de Verenigde Staten, naar Spanje en Zuid-Korea. Evenals voormalig BBC-directeur dr. Bishara Awad merkt hij dat het moeilijker wordt om steun te krijgen voor de school, die voor een deel op donaties uit het buitenland is aangewezen. De gevolgen van de economische crisis zijn immers overal te merken. De staf van de school bidt God vurig dat Hij in alle noden zal blijven voorzien.

Toch zijn Sara’s reizen niet altijd op fondsenwerving gericht. Hij wordt ook vaak uitgenodigd om te vertellen over zijn werk, de Palestijnse christenen en hun relatie met Messias­belijdende Joden. „Ik vind het belangrijk dat het lichaam van Christus wereldwijd begrijpt dat er maar één lichaam van Christus is in dit land, bestaande uit Messiasbelijdende Joden én Palestijnen. Beiden willen de wereld tot zegen zijn. Zo was ik aanwezig op een dag van gebed in Genève. We werden er als Palestijnse christenen gevraagd om vanuit Bethlehem te blijven bidden om een zegen voor Europa.”

Sara licht toe dat het BBC verschillende programma’s aanbiedt aan in totaal zo’n 170 studenten. Het oudste programma is Bijbelse theologie. Veel voorgangers, Bijbelleraren en jeugdleiders hebben het gevolgd.

Enkele jaren geleden startte de school twee nieuwe programma’s: mediastudies en de opleiding tot gids. Bij de eerste opleiding krijgen studenten twee jaar lang onderwijs in onder meer het bouwen van websites, het maken van opnames en het verzorgen van radio- en televisieproducties. Bij de opleiding tot gids leren studenten functioneren als reisleider in de Palestijnse gebieden en in Israël, mits ze daarvoor vergunning hebben. Ze bestuderen de geschiedenis van het Heilige Land, de Bijbelse geografie en de flora en fauna. Verder staan vakken als theologie en kunst en cultuur op het programma. Volgens Sara hebben de cursussen velen aan een baan geholpen.

Om de kerk verder op te bouwen, is het college ook gestart met een masterprogramma in leiderschap en geestelijk ambt. „Velen die dit programma hebben afgerond, werden voor­ganger of kwamen terecht in leidinggevende posities in de kerk of niet-gouvernementele organisaties. Velen, onder wie ikzelf, studeerden in het buitenland. Maar als je mij vraagt wat ik daar leerde over de geschiedenis van het christendom in het Midden-Oosten, moet ik zeggen: Niets. Ze houden zich bezig met Europa, de Reformatie en wat daarna kwam. Maar we leerden niets over de ontwikkeling van de kerk in dit land.”

Het programma dat het BBC aanbiedt, gaat in op de geschiedenis van de plaatselijke kerk en op de hedendaagse contextuele theologie. „Dat wil zeggen dat we aandacht besteden aan de omstandigheden hier. Wat is er door theologen gezegd over de politiek, het tumult en het conflict dat zich hier afspeelt? De mensen hier ontwikkelden een reeks van interpretaties van de Bijbel. We proberen op basis daarvan een evenwichtig beeld te krijgen van wat de Bijbel vandaag tot ons zegt.”

Het BBC richt zich niet alleen op Bethlehem en de Westelijke Jordaanoever, maar ook op Gaza en Galilea. Gaza heeft een onderafdeling waar studenten parttime cursussen kunnen volgen. In Gaza woont één docent en een collega van hem heeft permissie om regelmatig naar Gaza te reizen om hem bij te staan bij de lesseen. Momenteel bekijkt het BBC of er een mogelijkheid is om op afstand onderwijs te geven. „De omstandig­heden van christenen in Gaza zijn moeilijk.” Sara betwijfelt of hun aantal de honderd nog haalt. „Velen hebben het gebied verlaten. Ze emigreerden of kwamen hier naar Bethlehem, waar meer christenen zijn. Er is in Gaza geen sprake van vervolging, maar omdat christenen er een kleine groep vormen kunnen ze gemakkelijk worden bedreigd.”

In het ‘filiaal’ in Galilea kunnen studenten voltijds het programma voor Bijbelse theologie en het masterprogramma volgen. In Nazareth zijn drie voltijdsdocenten; de anderen werken deeltijds.”

Denkt u erover om Engels­talig onderwijs op afstand te beginnen? Tenslotte is er veel belangstelling voor christenen in het Midden-Oosten.

„Ik zou liegen als ik zou zeggen dat dit niet in het verschiet ligt. Maar we willen ons natuurlijk in de eerste plaats bezighouden met onze roeping. Dat is werken ten dienste van de Arabischsprekenden. Daar ligt onze kracht. Pas daarna komt het onderwijs aan Engels­sprekenden wereldwijd.”

Wat heeft de aan het BBC verbonden Shepherd Society met Kerst gedaan?

„De Shepherd Society maakt deel uit van het BBC en is bedoeld om de sociale omgeving van ons gebouw te helpen. Rond Kerst hebben we honderden gezinnen geholpen met voedselpakketten. Als BBC en Shepherd Society organiseerden we samen een feestelijke bijeenkomst met een kerstdiner en christelijke muziek. Daar kwamen duizend mensen op af. Veel Arabische christenen voelden zich erdoor bemoedigd.”

Na de laatstgehouden conferentie ”Christ at the Checkpoint” in maart was het niet zeker of er een vervolg zou komen. Het BBC heeft intussen bekendgemaakt dat er een vervolgconferentie in Bethlehem is gepland. „Op 10 maart 2014”, zegt ds. Sara met opgewekte stem. „Een comité, waar ook ik deel van uitmaak, heeft al vergaderd om voorbereidingen te treffen. Het thema zal zijn: ”Het Koninkrijk van God”.” Sara laat weten dat er minder sprekers uitgenodigd zullen worden dan voor de vorige conferentie. „We hopen profetische sprekers vast te leggen uit binnen- en buitenland die het Koninkrijk van God centraal zullen stellen.”

Sara zegt dat hij aan de laatste conferentie veel contacten heeft overgehouden. „Volgende maand zullen zeven leiders en theologen –allen Messias­belijdende Joden uit zowel Israël als uit andere landen– en zeven Palestijnse theologen naar het Oxford Centrum voor Zending gaan om van gedachten te wisselen over theologie, verzoening en de vraag wat het betekent om in een gebied te leven waar conflicten en geweld het dagelijks leven beheersen. Als gelovigen willen we de Bijbel onderzoeken om te kijken naar wat ons kan verenigen, terwijl we toch onze verscheidenheid bewaren. Want we zijn zeker verschillend. Wat ons verenigt, is bijvoorbeeld de theologie van verzoening en eenwording van het lichaam van Christus in Israël en Palestina.

En zo zijn er meer dingen die ons verenigen. Gewoonlijk kijken we naar de lege helft van het glas in plaats van naar de volle helft. In mijn persoonlijke ervaring als voorganger en leider binnen de Palestijnse gemeenschap heeft de Heere mij veel goede relaties gegeven met leiders en voorgangers onder Messiasbelijdende Joden. Wat ons bijvoorbeeld samenbrengt, is het gemeenschappelijk verlangen om Gods heerlijkheid in dit land te zien, bijvoorbeeld als mensen tot geloof komen.”

Sara is van het belang overtuigd dat mensen buiten zijn land één stem laten horen, iets wat hij nog niet helder heeft gehoord. „Die stem moet gaan over Gods plan voor dit gebied en voor dit land. Er is hier één kerk, één lichaam van Christus. Sommige leden zijn Joods, anderen zijn Palestijns. Beiden verdienen de aandacht. Mensen moeten zich niet scharen achter één partij vanwege hun politieke voorkeur. Het probleem is dat als mensen zich tegen een groep richten, ze haatgevoelens aanwakkeren. Die helpen ons niets verder.”

Worden voor de conferentie ”Christ at the Checkpoint” opnieuw Joodse leiders uit­genodigd?

„Zeker. We hopen er zelfs meer te verwelkomen dan de vorige keer en zijn in gesprek met sommigen van hen. We moeten doorgaan met het samenbrengen van mensen. We hebben geen andere optie.”

Sara voegt eraan toe dat sommigen binnen de Joods-Messiaanse gemeenschap, met name vanuit de Verenigde Staten, hun geloofsgenoten die deelnamen aan de conferentie daarop aankeken. „Dat was voorafgaand aan de conferentie, erna hoorden we deze stemmen niet meer, behalve dan uit de mond van fanatieke fundamentalisten. Velen betuigden spijt over wat ze hadden gezegd, of dat ze niet hadden deelgenomen aan de conferentie.”

Werden Palestijnse christenen ook bekritiseerd omdat ze Messiaanse Joden uitnodigden?

„Veel minder. Als we naar de Palestijnse kerk kijken, zien we een kerk die haar deuren wagenwijd openzet om de Messiaanse Joden te accepteren. Ik werk meer dan achttien jaar in de kerk en ben aan Palestijnse zijde nooit één voorganger tegengekomen die geen liefde had of wiens hart niet openstond voor Messiaanse Joden.”

Sara zeg dat de meerderheid van Palestijnse christenen „tegen geweld is en tegen oorlog. Ze keuren het geweld aan beide zijden af en zullen nooit iemand verheerlijken die een zelfmoordactie uitvoert. En: ze zullen altijd eerst hun eigen mensen kritiseren voordat ze Israël hekelen.”

„Maar”, haast Sara te zeggen, „velen van ons staan ook voor rechtvaardigheid. Dat is zeker. We willen het goede voor ons volk. In zekere zin proberen we een stem te zijn voor andere Palestijnen. Mogen we hen soms niet verdedigen als ze lijden of proberen het hoofd boven het water te houden? Welke opties hebben we? Als Palestijnen voelen dat de hele de wereld tegen hen is, mogen we dan niet naast hen gaan staan? We moeten hun Gods hart laten zien, en dat is een hart van liefde, zorg en recht.”