„Je slaapt. Daardoor merk je niet wat er om je heen gebeurt. Je zweeft in de onwetendheid, zonder contact te hebben met wat er om je heen gebeurt. Hoogstens ervaar je de zoete rust van je bed, veilig weggedoken onder het dekbed. Je bent in een andere werkelijkheid. Je droomt. Heerlijk.

In zo’n droomtoestand bevonden de Amerikaanse David en Jacky Siegel zich, voordat de huizenmarkt in 2008 instortte. David bouwde Westgate resorts op vanuit het niets, een miljardenbedrijf. Samen wilden ze het grootste huis van Amerika bouwen, compleet met inpandige bowlingbaan en drie zwembaden. De bouw startte, naar het voorbeeld van Versailles in Parijs. Tot de economie instortte en daarmee hun droom. Hun investeringen wankelden. Een investering in Las Vegas waar David Siegel meer dan 400 miljoen dollar in stak, waggelde. De bouw van hun eigen megahuis werd stilgelegd. Honderden miljoenen gingen verloren, 7000 medewerkers kwamen op straat te staan. Alles wat vanzelfsprekend leek, zoals negentien man huispersoneel, stond ter discussie. Ze vielen terug op zichzelf, totaal.

Het sprookje was voorbij, een nachtmerrie bleef over. David en Jacky leefden hun droom. Velen waren jaloers. Wellicht leef jij in jouw eigen dromen ook een leven dat niet op kan. Altijd genoeg, nooit iets tekort, eindeloze welvaart. De drang naar totale onafhankelijkheid drijft velen om geld, veel geld, te verdienen. Die rooskleurige luchtspiegeling spat echter uiteen op de dag dat Jezus terugkomt. Dan helpt het goud van David Siegel niets.

Nog even en het spel is echt uit. Gods klok tikt, totdat Hij hem stilzet en komt.”