De problematiek is daarvoor juridisch te lastig, zei de Nederlandse landbouwminister Veerman maandag na een vergadering met zijn collega’s uit andere Europese lidstaten. Zijn Oostenrijkse collega had vergeefs gevraagd om een afspraak.

„De Europese landen zijn nog zoekende", stelde Veerman. „We willen zien welke oplossingen in praktijk succesvol blijken in de verschillende situaties." Ook de Nederlandse overheid legt voorlopig geen regels op. De minister geeft de sector een jaar de tijd om zelf een minnelijke regeling te bedenken.

De vraag is welke afspraken moeten gelden als stofjes van genetisch aangepaste gewassen overwaaien naar aangrenzende percelen met gewone gewassen. Kruisbestuiving is meestal niet gewenst. Ook een biologische boer kan zijn omringende collega’s tot wanhoop brengen: als hij geen bestrijdingsmiddel spuit tegen een voortwoekerende plantenziekte, moeten zijn buren juist extra veel spuiten. Terwijl een eco–boer juist last kan hebben van het bestrijdingsmiddel van zijn buren.

Veerman voorziet vooral juridische obstakels. „Stel dat je tegen een boer zegt: je mag dit niet telen, dan heeft dat geweldige gevolgen voor bijvoorbeeld de waarde van zijn grond", aldus Veerman. „En als je zegt dat de boer met de nieuwste technologie aansprakelijk is, wat is dan nieuw: biologische landbouw is ook pas iets van de laatste twintig jaar."

Veerman vindt vermenging van genetisch aangepaste gewassen met gewone gewassen geen gezondheidskwestie. „Voorzover we nu kunnen overzien", erkent de minister. „Van DDT dachten we vroeger ook dat het geen kwaad kon: we weten nu wel beter. Maar eigenlijk is genetische aanpassing iets wat al eeuwen gebeurt: de natuur een handje helpen door eigenschappen uit te kruisen. Alleen is dit iets slimmer en sneller dan vroeger."