Dat stelt Henry Robben, hoogleraar marketing aan de Business Universiteit Nyenrode. Hij deed onderzoek naar het geven van cadeaus. „Hoe klein ook, het is beter wel iets te doen en de werknemer waardering te geven voor zijn inzet van het afgelopen jaar.”

Als de werkgever zegt: „Een kerstpakket is aardig, maar ik zie ervan af in verband met de crisis, dan heeft hij een groot probleem.” Volgens Robben heeft dat te maken met de relatie tussen werknemer en werkgever. „De werknemer ziet die relatie anders dan de werkgever. De werknemer heeft een zogenoemde sociale relatie. De werkgever bekijkt het zakelijker, die heeft een zogenoemde economische relatie.”

Volgens Robben verwacht de werknemer juist in deze tijd (december en economische malaise) dat zijn werkgever voor hem of haar zorgt. Doet hij dat niet, dan zal een werknemer geneigd zijn eerder op zijn strepen te gaan staan. Hij of zij interpreteert dat als „we hebben het niet goed gedaan”. Het gevolg is volgens Robben dat werknemers zelf ook economisch kijken en dan denken „om vijf uur ga ik naar huis, en geen minuut later”.

Uit Robbens onderzoek komt naar voren dat een baas vooral kijkt naar wat er financieel mogelijk is. De ontvanger kijkt vooral welke moeite er gedaan is, welke fysieke inspanning het cadeau heeft gekost en of het cadeau bij hem/haar past. Veel bestuurders lijken dat aspect te vergeten, stelt Robben. „Het lijkt rationeel om in deze tijd te bezuinigen op dit soort extra’s, maar het werkt averechts.”

Als werkgevers de boodschap willen geven dat het minder moet, dan kunnen ze beter zeggen: we waarderen jullie, we wilden meer geven maar dit is het, zegt Robben. Volgens hem wordt de crisis te pas en te onpas aangegrepen. Iedereen begrijpt dat er minder kan, maar mensen voelen zich miskend als er alleen maar economisch naar ze gekeken wordt. Een cadeau hoeft niet duur te zijn, zegt de hoogleraar. „Een persoonlijk briefje met een chocoladeletter of een boterletter is genoeg.”