Bij twee incidenten in 1992 in Visegrad werden bejaarden, vrouwen en kinderen opgesloten in huizen en levend verbrand. Dat gebeurde onder de persoonlijke leiding van de inmiddels 45-jarige Lukic, aanvoerder van de militie Witte Adelaars.

Visegrad is een kleine stad in het oosten van Bosnië, op zo’n 100 kilometer van Srebrenica. In die grensstreek met Servië, die de Bosnische Serven voor zichzelf claimden, woedde tijdens de oorlog (1992/95) een bloedige strijd met de moslims. Lukic werd in 2009 in eerste aanleg tot levenslang veroordeeld. Hij houdt vol dat hij onschuldig is en dat de getuigen van de aanklagers hebben gelogen. Tijdens het voorlezen van de uitspraak door voorzittend VN-rechter Mehmet Güney (Turkije) bladerde Lukic ostentatief ongeïnteresserd in een boekje en schudde af en toe met zijn hoofd.

Lukic’ neef en medeverdachte Sredoje Lukic kreeg dinsdag in hoger beroep 27 jaar cel. In eerste aanleg was hij tot 30 jaar veroordeeld voor het helpen bij de misdaden van zijn familielid.

Het in 1993 opgerichte Joegoslavië-Tribunaal in Den Haag begon zijn werk met daadwerkelijke daders. Het eerste proces ging tegen de Bosnisch-Servische karateleraar Dusko Tadic, die uiteindelijk werd veroordeeld voor slechts één moord. Met behulp van de in de eerste processen tegen „kleine vissen” vergaarde informatie over concentratiekampen en andere plaatsen waar misdaden waren gepleegd, werden hoge politieke en militaire leiders aangeklaagd, zoals Milosevic, Karadzic en Mladic. Die pleegden de misdaden waarvoor zij zijn aangeklaagd, veelal vanachter hun bureau. Maar op de rol van het tribunaal staan uit de beginjaren (aanklacht in 1998) ook nog daadwerkelijke daders die ter plaatse waren, zoals de neven Lukic.