De evacuatie had volgens het onderzoek geen spoedeisend karakter hoeven hebben en meer planmatig en gefaseerd kunnen plaatsvinden. De evacuatie van de woningen leidde tot veel onrust onder de wijkbewoners, van wie een aantal nog steeds niet naar huis is teruggekeerd. De genomen maatregelen na de vondst van de asbest in de flats in Kanaleneiland noemt de commissie in haar rapport dan ook „disproportioneel”. De opschaling van de crisisorganisatie noemt ze in haar rapport verder „rommelig en onvolledig”.

Ook de crisiscommunicatie was onvoldoende volgens het rapport. In het begin lag die communicatie zowel bij de gemeente als bij woningcorporatie Mitros, waardoor er niet op elkaar afgestemde boodschappen richting bewoners uitgingen. Dat leidde tot verwarring en onrust. Ook zijn de zorgen en emoties van de bewoners bij de communicatie „onvoldoende serieus genomen”.

Volgens de commissie is de asbestsanering aan de flat „ondeugdelijk en niet veilig uitgevoerd”, waardoor er mogelijk onnodig asbest is vrijgekomen en verspreid. Na de vondst van verdacht materiaal zijn de werkzaamheden niet meteen stilgelegd en is er niet meteen melding van gemaakt. Het toezicht op die werkzaamheden was volgens de commissie „niet adequaat”.

De commissie raadt de rijksoverheid aan nog eens goed te kijken of de huidige zelfregulering in de branche, waarbij een onbeduidend toezicht bestaat vanuit de overheid, wel voldoet. Zeker omdat er de komende tijd nog veel meer asbestsaneringsoperaties plaatsvinden. De commissie raadt de gemeente Utrecht aan de crisisorganisatie en -communicatie sterk te verbeteren.