De vraag over het morele kompas kan ook gesteld worden aan de jongeren die zondag na een amateurvoetbalwedstrijd een grensrechter zo mishandelden dat hij gisteren aan de gevolgen daarvan overleed.

Bij dergelijke gruwelijke berichten past het in de eerste plaats te gaan staan naast de nabestaanden en hen te condoleren met het verlies van een man, vader, familielid en vriend. Iemand verliezen aan de dood is altijd erg, maar als er verwijtbaar menselijk handelen in het spel is, maakt het dat extra zwaar. Om dat te kunnen dragen, is kracht van boven nodig. Die zij hun dan ook toegebeden.

Ondertussen barst in alle hevigheid de discussie los over de vraag hoe het zo ver heeft kunnen komen. De eerste neiging is te kijken naar de afkomst van de jongeren. Het zijn Marokkaanse jongeren. Het is inderdaad zo dat zij voor veel overlast zorgen. Waar is hun morele kompas?

Bij het zoeken naar een antwoord op deze vraag is het echter niet goed om tegenover de medelanders te gaan staan, maar naast hen. Laten we niet vergeten dat Jasper S., die wordt verdacht van de verkrachting van en moord op Marianne Vaatstra, een Nederlandse en kerkgaande agrariër is. En wie zijn oor te luisteren legt onder jongeren van reformatorische scholen kan zich ook wel eens vertwijfeld afvragen: Waar is hun morele kompas?

Als het gaat om het straffen van de daders die de grensrechter doodschopten, moet het recht zijn loop hebben. De jongeren mogen er niet afkomen met een voorarrest en een taakstrafje.

Maar dat mag en moet niet het enige zijn. Uiteindelijk komt er pas echt perspectief als het morele kompas weer de goede richting uitwijst. Daarom is straffen niet voldoende.

In het verleden is al vaker gewezen op de betekenis van de opvoeding. Ook in de voetbalwereld lijkt dat besef door te dringen. De trainer van Ajax wees daar gisteren op.

Marokkaanse ouders hebben –indien ze dat wensen met andere ouders– de taak om hun jongens waar nodig stevig te corrigeren. Deze jongeren moeten een andere opvoeding krijgen. Overlast mag niet afgewenteld worden op de samenleving.

Maar ook hier geldt dat we niet alleen naar de medelanders moeten kijken. Zijn Nederlanders beter? Het is een publiek geheim dat ouders aan de rand van sportterreinen hun eigen kinderen opjutten tot het „lekschoppen” van de tegenstander. En wat heeft het zien geweldsfilms en het doen van gevechtsspellen voor uitwerking op kinderen, ook op christelijke?

Uiteindelijk is er een samenlevingsbreed opvoedingsoffensief nodig zodat het morele kompas weer de juiste kant op wijst. Christenen moeten daarin meedoen, niet betweterig, maar ootmoedig omdat zij weet hebben van de gebrokenheid van de wereld en de zondige neigingen van het eigen hart.