Het boek is ontstaan door een initiatief van boeren met geruimde geitenbedrijven. Maar het bevat niet alleen de tragische verhalen van boeren die vertellen over het doden van hun geiten en de geldzorgen die dat veroorzaakte. Ook het schrijnende leed van patiënten en nabestaanden van mensen die overleden door Q-koorts is beschreven. „De bedoeling is dat het onderlinge begrip en erkenning voor getroffenen groeien. Deze epidemie kent alleen maar slachtoffers”, aldus de inleiding.

De dierziekte Q-koorts brak in 2007 uit in Herpen (Noord-Brabant) en groeide uit tot een epidemie. Er raakten 50.000 mensen besmet, duizenden mensen werden ziek en ten minste 25 patiënten zijn overleden.

Ook andere betrokkenen zoals bestuurders, beleidsmedewerkers, dierenartsen en belangenbehartigers komen aan het woord. Hun verhalen tonen aan dat verwijten over het (trage) optreden van Den Haag niet zijn verdwenen en dat oude stellingen nog steeds worden gehandhaafd.

De Osse wethouder Hendrik Hoeksema constateert in het boek cynisch dat een mediastorm in december 2009 nodig was om de urgentie in den Haag duidelijk te maken. „Zonder de media hadden we het niet gered. Het is schokkend dat het bestuurlijk niet lukte.”

Een dierenarts zegt in het boek dat het doden van dieren onnodig is geweest omdat bij de dode dieren nauwelijks bacteriën zijn gevonden. „Een bewijs dat alleen vaccinatie afdoende was geweest.”

Directeur Jeroen Gosse van het ministerie van Landouw ontkent weer dat belangen van de landbouw de daadkracht in de weg stonden. „Ik heb daar niets van gezien. Nul. Wat wel speelde: we wilden niet zomaar maatregelen nemen. Ze moesten zin hebben. In de pers is dat vaak onterecht vertaald als: landbouwbelangen gaan voor.”