Taylor werd in mei in Leidschendam tot 50 jaar cel veroordeeld voor zijn rol bij oorlogsmisdaden in buurland Sierra Leone. Volgens Sow, die 5 jaar lang bij elke zitting van het proces aanwezig was, was het bewijs van hoofdaanklaagster Brenda Hollis zeer onbevredigend, verwarrend en vol onjuistheden. Getuigen, die geld voor een nieuw leven was beloofd, logen volgens hem. De Senegalese magistraat verschilt van mening met zijn drie collega’s, die Taylor wel veroordeelden.

Sow was in de Taylor-zaak ‘reserverechter’ die had moeten inspringen als een van de drie rechters ziek was geworden of anderszins onbeschikbaar. Volgens de SCSL-procedureregels had hij niet alleen het proces moeten bijwonen, maar ook de beraadslagingen in de raadkamer. Maar de andere rechters sloten hem daarvan uit omdat hij het niet eens was met de schuldigverklaring, aldus Sow. Zij kwamen ‘stiekem’ bijeen in hun kantoren en niet in de officiële raadkamer. Ook kreeg hij geen inzage in conceptteksten van de schuldigverklaring.

Volgens Sow zijn in het Taylor-proces zeker drie beginselen van de strafrechtspleging geschonden. De rechters moeten tijdens het proces de verdachte als onschuldig beschouwen. Er mag alleen worden veroordeeld als de schuld „boven redelijke twijfel” vaststaat. En in geval van twijfel hoort de verdachte te worden vrijgesproken.

Taylor is het eerste voormalige staatshoofd dat door een internationaal hof is veroordeeld. Zijn hoger beroep loopt nog. Volgens de uitspraak in eerste aanleg heeft hij rebellen in het buurland geholpen, die zich schuldig maakten aan moord, verkrachting en het verminken van mensen.