Dr. A. J. Plaisier, scriba van de Protestantse Kerk in Nederland, wil een aantal kerken uitnodigen voor een gesprek om met elkaar te zoeken naar Gods weg tot eenheid (RD 16-11). Mocht dat doel te hoog gegrepen zijn, dan zijn er wel andere mogelijkheden voor toenadering of samenwerking.

Het is zeer te waarderen dat dr. Plaisier de hand aan de ploeg slaat. Er wordt al veel te lang gepraat. Het is nu de tijd van geven, nemen én gunnen.

Persoonlijke titel

De kerken die dr. Plaisier noemt, de Christelijke Gereformeerde Kerken, de Nederlandse Gereformeerde Kerken en de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt, zijn allemaal lid van het Contact­orgaan Gereformeerde Gezindte (COGG). Ook drie verenigingen binnen de Protestantse Kerk in Nederland, de Confessionele Vereniging, het Confessioneel Gereformeerd Beraad en de Gereformeerde Bond, zijn lid van het COGG. Het is dan ook bevreemdend dat het dagelijks bestuur van het COGG niet is uitgenodigd om het gesprek bij te wonen. 
We wachten de rapportage af.

Overigens stel ik dit niet uit rancune. Deze situatie is des te meer reden om ons als COGG te bezinnen op onze plaats in het geheel.

Een aantal kerkverbanden, de Hersteld Hervormde Kerk, de Gereformeerde Gemeenten, de Gereformeerde Gemeenten in Neder­land en de Oud Gereformeerde Gemeenten, worden niet uitgenodigd door dr. Plaisier. Ook leden van die kerken die op persoonlijke titel deel uitmaken van het COGG hebben geen uitnodiging ontvangen. Dr. Plaisier zegt dat ze welkom zijn, maar laat hij hen dan ook op korte termijn uitnodigen voor een gesprek. We hebben elkaar nodig omdat mensen, ook kerkmensen, alles vaak over één kam scheren.

Hetzelfde huis

Ondertussen stel ik voor dat de niet-uitgenodigde kerken de handen ineenslaan en een permanent gespreksplatform vormen voor wederzijdse ontmoeting. Laten zij gezamenlijk hun positie bepalen ten opzichte van het bestaande platform, het COGG én de Protestantse Kerk in Nederland.

Er kan uitwisseling zijn over ontwikkelingen in het kerkverband die van belang zijn voor andere kerken, over gezamenlijke acties richting de (plaatselijke, regionale, landelijke) overheid, richting andere organisaties en dergelijke. Laten we samen doen wat samen kan en moet.

Verbonden

Om dit te doen is het van belang om elkaar te vertrouwen, elkaar op te zoeken en om als broeders en zusters van hetzelfde huis samen te bidden en te werken. Jezus bidt niet dat we het in alles ééns moeten zijn.

Nu we zo klein in getal zijn, op dezelfde grondslag staan van het onfeilbare Woord van God en de daarop gefundeerde belijdenis, mogen onze kinderen weten dat de verbonden gescheidenheid (een nieuwe definitie voor oecumene) een opdracht is die God ons geeft. En opdat de wereld ziet dat we elkaar liefhebben.

„Help ons, barmhartig Heer’, (…) Verzoen de zware schuld, die ons met schrik vervult, bewijs ons eens genade!” (Psalm 79:4, berijming 1773).

De auteur is lid van de Gereformeerde Gemeenten en secretaris van het Contact­orgaan Gereformeerde Gezindte (COGG).