Onder ”moderne orgels” verstaat hij overigens „geen recent gebouwde stijlkopieën van oude instrumenten.” De keus om Bach niet op historische orgels te spelen legt hij helder uit: „Bachs muziek moet óók de dialoog met de moderne orgels van onze tijd en komende tijden aan kunnen gaan, want zij is eeuwig actueel.”

Hiermee ben ik het geheel eens: Bach is van zo’n onverwoestbare schoonheid en kwaliteit dat zijn muziek eigenlijk altijd overeind blijft. Toch vind ik persoonlijk de winst van een oude orgelklank dermate groot dat een organist wel van heel goeden huize moet komen om mij te overtuigen van zo’n standpunt.

Welnu, Koevoets komt van goeden huize. Zijn Bachinterpretatie is gezaghebbend; met een grote vanzelfsprekendheid ontvouwt hij een boeiend programma van ruim een uur. Wat mij bijzonder aanspreekt zijn de stabiele, rustige tempi, waardoor –mede door de opname– alle details goed te volgen zijn. Ook vind ik het een pluspunt dat Koevoets echt gebruikmaakt van de mogelijkheden van zo’n groot orgel. Zo wordt de fuga van de dorische toccata en fuga BWV 538 niet dogmatisch in een grote plenumklank gespeeld, maar laat hij een keur aan grote en kleine plenumklanken horen.

Dit is wat mij betreft dan ook de grootste meerwaarde van zo’n productie: op een modern orgel kun je Bach anders spelen dan op een oud instrument. Koevoets voegt wat dat betreft dus de daad bij het woord. Ik was nog benieuwd of het chamadewerk voorbij zou komen, maar dat was misschien weer net een brug te ver geweest?

Bach – Complete Organ Works on Modern Organs – Eric Koevoets, Marcussen-organ Grote of St.-Laurenskerk Rotterdam; Swell Recording (SWCD 2013); € 15,-; www.erickoevoets.nl