„Want wij wandelen door geloof en niet door aanschouwen.”
Het geloof doet ons de onzienlijke dingen aangrijpen en het geloof bewijst ons met onweerlegbare gronden dat wij die zeker krijgen zullen en dat wij in de hemel zullen komen. Daarom gaan wij kloekmoedig en stoutmoedig voort.

Het woord geloof heeft veel verschillende betekenissen. Het is niet al goud dat er blinkt, het is ook niet al geloof dat die naam draagt. Er is een geloof zonder werken dat –zoals Jakobus zegt– niet beter is dan een lichaam waar de geest uit is. Dat dode geloof kan ons niet in het eeuwige leven brengen.

De leer van het Evangelie waardoor het geloof in de harten der mensen gewerkt wordt, wordt geloof genoemd. Van dat geloof is het, dat de Geest duidelijk voorzegde dat velen zouden afvallen en de verleidende geesten en leringen der duivelen aanhangen (1 Tim. 4).

Uit de prediking van dat geloof ontvangt men de Heilige Geest, zegt Paulus (Gal. 3:2). Zo zegt hij dat de wet ons een tuchtmeester is om ons tot het geloof te brengen.

Het weten en belijden van deze leer wordt ook geloven genoemd. Zo wordt gezegd (Hand. 8:13) dat Simon de Tovenaar geloofde, zoals van zijn meester de duivel ook gezegd wordt dat hij gelooft (Jak. 2:19). De duivel gelooft en belijdt dat Jezus Christus de Zoon Gods is, de Heilige Gods, de Zaligmaker der wereld.

Jacobus Borstius,
predikant te Rotterdam

(”De vermakelijke wandeling naar de hemel”, 1734)