Officieel wordt de EU-meerjarenbegroting het Meerjarig Financieel Kader (MFK) genoemd. Het kader van financiële perspectieven legt vast wat de EU maximaal mag uitgeven in een periode van 7 jaar.

Daarnaast staat in een MFK beschreven wat er in elk afzonderlijk jaar kan worden besteed. De definitieve jaarlijkse begrotingen worden echter het jaar daarvoor opgesteld.

In een MFK wordt globaal aangegeven hoe het geld wordt uitgegeven, dus uit welke fondsen iets naar een EU-land of een Europees project vloeit. De meeste miljarden zijn bedoeld voor economische groei en banen, vooral in achtergestelde Europese gebieden, en voor steun aan boeren en ontwikkeling van het platteland.

Is er in een jaar Europees geld niet uitgegeven, dan krijgen de lidstaten geld terug. Bijna elk jaar gebeurt dit. Blijkt er echter te weinig geld in kas te zitten om Europese subsidies te verstrekken, dan worden de lidstaten gevraagd bij te storten.

Hoe het MFK wordt opgesteld, is vastgesteld in het Europees Verdrag van Lissabon. De Europese Commissie komt met een voorstel. Daarna moeten de EU-lidstaten daarover een unaniem oordeel vellen. Ieder land heeft vetorecht.

Als de EU-lidstaten eruit zijn, is het nog de beurt aan het Europees Parlement. Dat kan slechts ja of nee zeggen, maar door met een afwijzing te dreigen kan het parlement de inhoud van plannen nog wel beïnvloeden.

Voor het geval er niet op tijd een akkoord tot stand komt, wordt teruggegrepen op het lopende financieel kader.