Het nieuws van de laatste dagen, een mogelijk nieuwe ophanden zijnde grondoorlog in Gaza en de raketbeschietingen van Hamas, stemt de arts zeer somber. „Ik zie niet dat we de les leren”, besluit hij geëmotioneerd een persconferentie in Parijs ter gelegenheid van de Franse vertaling van het al eerder in Nederland verschenen boek ”Bruggen, geen muren.” In het boek roept hij zijn volksgenoten en Israëliërs ertoe op haat en wrok geen plaats te geven, maar te werken aan vrede.

Abuelaish: „Deze oorlog maakt me triest. Het is de verantwoordelijkheid van mensen die toekijken om te zeggen dat het nu genoeg is. Het is tijd voor de internationale gemeenschap om te reageren. Er is morele moed nodig. Wat heeft het voor zin om de patiënt te behandelen als die reeds is overleden?”

Zijn boek werd al in vele landen gepubliceerd. Maar de smeekbede van de Palestijnse arts aan het adres van de internationale gemeenschap vindt in zijn ogen nog altijd onvoldoende gehoor. Misschien is die reactie ook wel begrijpelijk, gezien de vele mislukte pogingen om een stabiele vrede in de regio tot stand te brengen?

Een begrijpelijke vraag, vindt Abuelaish, maar toch is het onderste nog lang niet uit de kan gehaald. „Niemand vraagt zich af waarom die vredesonderhandelingen telkens mislukken. Het is niet erg om die vraag meerdere keren te stellen. Als arts doe ik dat constant, totdat ik een accurate diagnose kan stellen. Pas dan kan de juiste behandeling beginnen.”

De Palestijn ziet zichzelf niet als een politicus. Hij gelooft niet in een vrede die door politici wordt opgelegd. Abuelaish: „Heel veel vredesovereenkomsten werden geschonden omdat er geen relatie bestond tussen het volk en de vrede. We hebben het soort vrede nodig dat de relaties tussen mensen versterkt. Dat is de vrede die we missen in deze wereld.”

Na de dood van zijn dochters in 2009 besloot hij een stichting op te richten dat als doel heeft scholing voor vrouwen in het Midden-Oosten te stimuleren, om op die manier gestalte te geven aan zijn overtuiging dat een vrede van binnenuit, binnen de verschillende samenlevingen in het Midden-Oosten gevoed moet worden. De stichting Daughters For Life helpt door het verstrekken van beurzen zodat vrouwen verder kunnen studeren aan een universiteit. De religieuze afkomst van de vrouwen speelt daarbij geen rol.

„Op dit moment voeren we gesprekken met verschillende universiteiten in het Midden-Oosten”, geeft Abuelaish aan. „Het gaat zeer voorspoedig. Vorig jaar hebben we 45 diploma’s kunnen uitreiken. Het dubbele van het jaar daarvoor. Die vrouwen slagen omdat ze gemotiveerd zijn en hard werken.”

„Scholing is het belangrijkste wapen dat we hebben”, meent de arts. „Er is hoop, geloof me. Deze door mensen veroorzaakte ellende hoeven wij niet te accepteren. Ik droomde er als kind al van om arts te worden. Mijn ouders stelden alles in het werk om me naar school te kunnen laten gaan. Ze verloren alles, maar niet de hoop. Ze realiseerden zich dat het sterkste wapen niet het geweer is, maar scholing.

De vrouwen die met hulp van de stichting Daughters For Life hun studie kunnen vervolgen moeten de plannen verwezenlijken die mijn dochters 
hadden. Dat is mijn doel. Ik heb de Allerhoogste gezworen dat wanneer ik mijn dochters weer zal zien, ik hun dan kan zeggen dat hun bloed een verschil heeft gemaakt en dat er gerechtigheid is.”

Na de gewelddadige dood van zijn dochters kreeg Abuelaish steun van vele kanten in het Midden-Oosten, van zowel moslims en christenen als Joden. „Iedereen kwam naar me toe om me te steunen”, vertelt Abuelaish. „Zelfs nu nog krijg ik heel veel mails, ook vanuit Israël, omdat het boek is vertaald in het Hebreeuws en het zelfs bewerkt is tot een toneelstuk.”

Officiële excuses van de zijde van het Israëlische leger kreeg hij tot dusver niet. Abuelaish verklaart uit door Israëlische wetgeving, die met een snelle verjaring en hoge kosten voorkomt dat Palestijnse familieleden van burgerslachtoffers een juridische procedure starten. Een jaar na de dood van zijn drie dochters besloot hij desondanks in Israël een juridische procedure te starten. Abuelaish: „Gerechtigheid is niet afhankelijk van geld, het is afhankelijk van morele waarden. Ik heb ongeveer 16.000 euro betaald omdat ik mijn dochters niet wil vergeten en ik gerechtigheid wil geven aan de onschuldigen.”