Volgers
Elles de Bruin van omroep MAX heeft maar 128 volgers. Ze vertelde het zelf, voor de radio. Dat vond ik dapper. Ben je een bekende radiopresentator, moet je het doen met zo’n mager koppeltje volgelingen. Een beetje twitteraar heeft minstens 500 volgers. Obama heeft er als ik het goed heb begrepen miljoenen. Dat zijn aantallen waarmee je voor de dag kunt komen.
Oké, ik heb geen één volger, maar dat is logisch als je niet twittert. Voorlopig wil ik er ook niet aan beginnen. Alleen de naam staat me al tegen. Die komt van een Engels woord dat kwetteren betekent. Dat speelt steevast door mijn hoofd als het over twitteraars en tweets gaat. Dan zie ik een volière vol parkieten met haantjesgedrag voor me. Veel lawaai en weinig inhoud.
Die associatie wordt versterkt door de twitterberichten die ik incidenteel onder ogen krijg. Ze hebben meestal weinig om het lijf. Het blijft voor mij een raadsel wat de notoire twitteraars beweegt en wat hun volgers in de berichten fascineert. Ik vraag me vooral af waarom christenen zo klakkeloos in deze ontwikkeling meegaan. Met alle respect voor mensen die via Twitter zinvolle spreuken de wereld in zenden, maar dat is een minderheid. Het gros blijkt er een behagen in te scheppen de volgers te laten weten waar ze zijn en wat ze doen.
Als ik de Bijbel goed lees, heeft een christen geen leger van volgers, maar krijgt hij te maken met vervolgers. Omdat hij zich niet wil aanpassen aan het schema van deze wereld, waarin kwetteraars de eeuwen door de toon hebben aangegeven. Hij volgt een Ander, die een blijvende boodschap van eeuwigheidswaarde laat horen. Een discipel, noemt de Bijbel zo’n volger. Volgeling van Jezus Christus.
Daarmee maak je jezelf niet populair. Zeker niet als je een serieuze volger bent. Dat werd me heel duidelijk door een bezoek aan een Duitse gemeente van behoudende baptisten die vanuit Rusland zijn teruggekeerd naar het land waar hun voorouders vandaan kwamen. Velen zaten in Rusland gevangen. Een aantal heeft ook in Duitsland alweer in de cel gezeten. Omdat ze weigeren hun kinderen te laten deelnemen aan theaterbezoek en lessen waarin de vrije seksuele moraal wordt gepropageerd. Zolang er veilig wordt gevrijd, is ook in Duitsland alles geoorloofd.
Twitteren doen deze mensen niet. Wel komen ze frequent bij elkaar in hun ”Bethaus”. Om tot God te bidden, Zijn Woord te onderzoeken en elkaar geestelijk te vermanen en bemoedigen. Ik zat er een avond bij en was onder de indruk van de enorme Bijbelkennis van deze baptisten: voornamelijk eenvoudige ambachtsmensen. Zonder gekwetter trekken ze door het leven naar het vaderland dat boven is. Wie volgt!