Commentaar: Fair trade op basis van christelijke solidariteit mag wat kosten
Het zal je gebeuren: je bent een hardwerkende en ambitieuze dertiger, een single met een dubbelmodaal inkomen en je hebt je stem gegeven aan de VVD. En dan vertelt de nieuwe regering je dat je ruim 5 procent moet inleveren omdat de zorgpremie sterk stijgt. Of je bent eind veertig, hebt een opgroeiend gezinnetje, een keurige baan en een nog deels af te lossen hypotheek. Je raakt echter werkloos en herinnert je ineens je stem op de PvdA. En dan hoor je uit Den Haag dat je na één jaar WW zult moeten rondkomen van een inkomen op bijstandsniveau.
Het is heel begrijpelijk dat de voorpagina’s van kranten de afgelopen weken werden gevuld met dit soort scenario’s. De forse bijstelling van het regeerakkoord die maandag werd gepresenteerd, kon die kritiek niet smoren. In het eerste gevecht tussen oppositie en nieuw kabinet, gisteravond, ging het nu eens niet over Henk en Ingrid, maar wel over allerlei andere een- en tweeverdieners, alleenstaanden en AOW’ers.
Dat de koopkrachtplaatjes, de zorgpremie, de hypotheekrenteaftrek en de werkloosheidsuitkeringen het debat van gisteren domineerden, is niet verbazend. De opdracht om 46 miljard te bezuinigen, heeft de agenda bij de kabinetsbesprekingen sterk gekleurd. Het verklaart ook een van de grote pijnpunten bij de discussie over het regeerakkoord: het gebrek aan aandacht voor immateriële zaken. Alleen D66-leider Pechtold en de christelijke partijen gingen daar op in, ieder vanuit hun eigen invalshoek.
Des te verrassender is daarom de brief die de jongerenorganisaties van de christelijke partijen gisteren stuurden aan minister Timmermans van Buitenlandse Zaken. Ze vroegen daarin aandacht voor geloofsvervolging. Nu is het in een tijd van kabinetsformatie schering en inslag dat organisaties hun verlanglijstjes deponeren bij de regering in spe, maar ook dan betreft het vaak wensen met een kostenplaatje.
De politieke jongeren uiten in de brief hun vrees dat de voornemens van het nieuwe kabinet rond mensenrechten nogal eenzijdig zijn. Mensenrechten verdienen breed de aandacht, maar de praktijk leert dat een thema als geloofsvervolging vaak onderbelicht blijft. Dat geldt dan vooral christenen, die de meest vervolgde religie uitmaken: elke vijf minuten wordt ergens in de wereld een christen gedood vanwege zijn of haar geloof. Begin deze maand vroeg de Duitse bondskanselier Merkel daar publiek aandacht voor. De jongeren vragen Timmermans dat ook te doen en zijn nek uit te steken in vergaderingen met Europese collega’s. Wie de situatie van landen die mensenrechten schenden enigszins kent, weet dat dit een zaak van lange adem is. Intussen komen dagelijks berichten binnen die aantonen hoe schrijnend de situatie van vervolgden is.
De brief van de politieke jongeren is een verademing omdat ze niet om geld vragen. Integendeel, nadrukkelijke aandacht voor christenvervolging bij discussies over mensenrechten kan juist negatieve gevolgen hebben voor de buitenlandse handel. Laat dat dan maar de prijs zijn die je betaalt voor fair trade op basis van christelijke solidariteit. Die promille kan er nog wel bij in de koopkrachtplaatjes.
