Snel, sneller, snelst
Er ontstaan steeds leukere gesprekken aan de deur naarmate ik de betreffende man of vrouw –het zijn enthousiaste, jonge mensen– vooraf duidelijk maak geen enkele belangstelling te hebben voor glasvezel. Ze reiken je beleefd vanaf een denkbeeldige lijn waarop bij apotheken en banken op de grond staat geschreven de privacy van anderen te respecteren, een legitimatiebewijs, dan wel een hand. Sommigen stellen zich zelfs voor.
Ik merk hun verbazing als ik zeg geen behoefte te hebben aan een snelle computer. Ze willen dan wel graag uitleggen dat dankzij glasvezel up- en downloaden beduidend sneller gaat en wijzen achterom naar de stoep, waar zich onder de grond een geniaal stelsel van leidingen bevindt, dat zorgt voor een rechtstreekse verbinding. Ik herinner mij dat diezelfde stoep dagenlang openlag, dat mensen die zeiden alleen Engels te spreken en vervolgens geen Engels verstonden, naar binnen wilden om te kijken of de tv het deed. Dat ik zei geen tv te hebben, maar wel een aantal uren zonder stroom zat omdat er bij de aanleg van glasvezel een kabel werd doorgesneden.
Ik zeg dat ik weliswaar af en toe iets up- of download, maar dat wanneer dat lang duurt, ik de gelegenheid heb om de vaat te doen of de was op te hangen. Dat is een handeling die onmiddellijk vragen oproept. Was ik nog met de hand af dan? Heb ik geen droger?
Ik zie hun verwondering groeien als ik vertel dat ik voor het ophangen van de was knijpertjes uit Tsjechië, Italië, Malta, Noorwegen en Griekenland gebruik. Dat dit voor mij het souvenir bij uitstek is, waardoor ik met natte sokken en slopen in mijn handen, in gedachten meer op vakantie ben dan dat ik het gevoel heb het huishouden te doen. Of dat ik tijdens het uploaden bijvoorbeeld naar de brievenbus loop om een kaart te posten. En ondertussen naar het liedje van de roodborst luister, die namelijk ook in de herfst en de winter doorzingt. Wanneer het dagelijkse leven even onbekommerd kabbelt, krijg ik kans om te ontspannen.
De glasvezelvertegenwoordigers luisteren geduldig. Ze geven met enige tegenzin toe dat het hen ook is opgevallen: in ongeacht welk magazine, gaat het over mindfulness. Over het ”rustig, rustig, rustig” tegenover ”snel, sneller, snelst”. En ja, dat ik op die manier mijn eigen mindfulness creëer. Geheel gratis en voor niets.
Ze geven toe dat glasvezel aansluit bij hun eigen manier van leven en ik zie hen denken dat ik hoe dan ook te oud ben voor een glanzende carrière.
Ze dringen nooit aan. Ik hoop dat ze een tikje jaloers zijn.
