Omdat jaarlijks slechts 100 Nederlandse mannen borstkanker krijgen, is er weinig over hun ziekte bekend. Bij mannenborstkanker spelen andere genen en eiwitten een rol, merkten de onderzoekers. En dat heeft effect op de behandelmethode. „Voor vrouwen bestaat tegenwoordig een duidelijk behandelprotocol, maar bij mannen weten we niet goed wat we moeten doen”, stelt onderzoeker Paul van Diest. Het feit dat een gemiddelde chirurg „slechts eens in de twee of drie jaar” een mannelijke patiënt treft, helpt niet echt mee.

Artsen doen wel hun best om rekening te houden met het mannenlichaam maar weten niet goed hoe het reageert op een bepaalde behandeling, aldus Van Diest. „We zien het bijvoorbeeld bij hormoontherapie. Die wordt vaak standaard gegeven. Of dat bij mannen in dat geval ook effectief is en wat de bijwerkingen dan kunnen zijn, is nog onduidelijk. Sommige artsen geven toch die behandeling, anderen besluiten ‘dan maar’ chemotherapie te geven. Maar wat heeft dát dan voor effect?”

Sowieso hebben mannen al een ‘achterstand’ ten opzichte van vrouwen. „Mannen gaan vaak iets later met hun klachten naar een arts, omdat ze zich niet realiseren dat ze borstkanker zouden kunnen hebben.” En omdat mannenborsten een stuk kleiner zijn dan vrouwenborsten, zaait een ‘mannentumor’ sneller uit naar omliggende structuren als de borstwand en de huid.

Desondanks is speciaal onderzoek naar mannenborstkanker lastig. „Financieel is het niet zo’n probleem, denk ik. Maar omdat er zo weinig mannelijke patiënten zijn en zij verspreid door Nederland behandeld worden, is research lastig. Als we twee groepen van 100 mannen willen vergelijken, zijn we al 2 jaar bezig.” Alle mannen behandelen in enkele gespecialiseerde ziekenhuizen zou onderzoek al vergemakkelijken, denkt Van Diest.