Voorlezen
Overmorgen is het moment waar veel kinderen in mijn woonplaats reikhalzend naar hebben uitgezien: het jaarlijkse voorleesontbijt. Vrijdagmorgen trekt een stoet van vaders, moeders, opa’s en oma’s naar de basisscholen om daar voor te lezen. Weliswaar komt de datum negen maanden later dan de nationale versie, maar dat zal Dordtse (eigen)wijsheid zijn.
Een mooie traditie, dat voorlezen. Dat vond ik al jarenlang. Dit jaar werd mijn enthousiasme echter onderworpen aan een geduchte beproeving. Onze oudste dochter kreeg namelijk het briljante idee dat haar vader wel kon optreden als voorlezer. Bezwaren had ik te over, maar ze werden alle door haar weggewuifd. Ik moet toch werken? – Dan neemt u toch vrij! Maar wat moet ik lezen? – Ik help wel uitzoeken! Kan een ander dat niet doen? – Dat zeggen ze allemaal! En zo komt het dat ik vrijdagmorgen om halfnegen verwacht word in groep 5 van de Dordtse Bogermanschool.
Voorlezen, het is een eenvoudig maar doeltreffend pedagogisch middel. In ons gezin is het tussen 5 uur en half 8 altijd spitsuur. De kinderen zijn moe, hun ouders wellicht ook. In korte tijd moet er van alles gebeuren: koken, eten, douchen, afwassen. Dan stijgt het stressniveau wel eens. In mijn werk ontmoet ik regelmatig ouders die tegen hetzelfde aanlopen. Je neemt je taak als opvoeder serieus. Maar soms loopt alles mis. Kinderen vliegen elkaar in de haren, als ouder schiet je zelf uit je slof. Luisteren gaat ineens niet meer en je ouderlijke vermaning mist elk doel. Veel ouders voelen zich op zo’n moment maar matig geschikt voor hun rol als opvoeder. Geregeld schaar ik me aan hun zijde.
Wat is het dan weldadig als de voorleestijd aanbreekt. Na alle drukte wordt de kinderlijke aandacht volledig in beslag genomen door Grote & Kleine Beer, Vijf brandweermannetjes, Dolfi & Wolfi, Lisa & Summer, een zendingsverhaal of welke schatten de boekenmand ook maar voortbrengt. Geen tijd meer voor geruzie, geen concurrentie, maar volledige focus op het voor te lezen boek. Voorlezen biedt ook een geweldige mogelijkheid voor ontspannen en positief contact met je kind. Bovendien geeft het een mooie gelegenheid voor de godsdienstige opvoeding.
Het voorleesontbijt is vrijdagmiddag weer voorbij. Het voorlezen niet; 2013 is uitgeroepen tot Jaar van het Voorlezen. Dat biedt perspectief. Wij opvoeders zijn verre van volmaakt. Opvoeden is soms zeer vermoeiend. Veel opvoeders voelen zich maar matig opgewassen tegen hun taak als vader en moeder. Maar voorlezen – dat kan iedereen. Het is net als met veel dingen in het leven: je moet het gewoon doen.
