Tijdens een improvisatie over het kinderliedje ”Prik, prik, prik, au, au, au, egeltje wat doe je nou?” wist een jonge vrouw met de lieftallige naam Apocrita via de kraag van mijn schoongewassen overhemd intiem naar binnen te dringen. Zij zocht vervolgens al stekend een uitweg naar uitgangen die niet te vinden zijn. De muziek werd abrupt onderbroken, aangezien ook beiaardiers gevoel hebben. Apocrita –door intimi ook wel wesp genoemd– was die ochtend niet alleen. Naast meerdere familieleden bleek er tevens ander ongewenst volk in de toren rond te zwermen. Vooral de Musca domestica, oftewel huisvlieg, was in groten getale aanwezig.

Tsja, in torens en vooral op veel kerkzolders heerst elke nazomer een onbehaaglijke insectenplaag. Een plastic vliegenmepper is daartegen niet opgewassen. Gelukkig werd mijn klacht door de gemeente serieus genomen. Maar helaas, doordat een of ander giftig bestrijdingsmiddel werd gebruikt, mocht er twee weken niet op de beiaard gespeeld worden en was de toren al die tijd streng verboden terrein.

Toen ben ik eens gaan nadenken. Wat doen insecten als ze zo lang opgesloten zitten? Juist ja, ze leggen eitjes, ontspruiten tot leven, vermenigvuldigen zich en sterven een niet-eenzame hongerdood. Wat overblijft is een massagraf van lijken in ontbinding. De oplossing hiervoor is even doeltreffend als simpel: laat circa drie weken achtereen de luiken openstaan en zet de boel daarboven flink op de tocht. De zwerm vliegt bevrijd en vol toekomstperspectief richting de wijde horizon. Probleem opgelost. In diverse torens en kerken is het een beproefde methode geworden. Mooie tip toch?

De metafoor met orgelliefhebbers is gemakkelijk gemaakt: zet die mensen bij elkaar op een internet­forum en je krijgt de grootst mogelijke vermenig­vuldiging van problemen, irritaties en zinloze ver­wijten. Iedereen wil nu eenmaal zijn eigen muzikale ei kwijt. ’k Heb altijd het idee dat ze de ‘trammelant’ open hebben staan.

Maar als ze nu eens allemaal hun eigen orgelluiken wat wijder open zouden zetten, verbreedt dat vanzelf hun muzikale horizon. Laat dat tevens een gouden tip voor organisten zijn. Dan blaast straks niet alleen door onze doorluchtige toren­transen, maar ook door de zoetgevooisde orgelpijpen een verfrissende wind.