Zijn uitdager, Henrique Capriles Radonski, is een 40-jaar jonge centrumpoliticus die velen weet aan te spreken met zijn beloftes van veiligheid, werk en een einde aan de corruptie. Hij nadert Chávez dicht in peilingen ondanks het feit dat Capriles maar een paar minuten per dag op tv is. Hij lijdt veel minder dan verwacht onder de enorme tegenwerking van het staatsapparaat en de media die Chávez zoals gebruikelijk als zijn eigen propagandamachine inzet.

Capriles’ grote troef is dat steeds meer mensen in het olierijke land van bijna 40 miljoen inwoners, ook armen, beginnen te voelen dat de revolutionaire Chávez het land economisch naar de afgrond heeft geleid. Chávez experiment met zijn ‘socialisme van de 21e eeuw’ is uitgelopen op een treurige klucht. Chávez kwam in 1998 aan de macht en het land zag sindsdien zijn olie-inkomsten verzevenvoudigen. Maar Venezuela beleeft al jaren een crisis die een totaal gebrek aan natuurlijke hulpbronnen doet vermoeden.

Minstens twee derde van wat wordt geconsumeerd, wordt ingevoerd. De eigen industrie is voor een groot deel genationaliseerd en in omvang gehalveerd sinds 1998. Veel productieve boerenbedrijven hebben hetzelfde lot ondergaan. De vrijwel totale afhankelijkheid van olie, heeft Chávez’ socialistische oliestaat de bijnaam ‘Saudi Venezuela’ bezorgd.

De armen hebben nu meer dan 14 jaar terug, toen rijk en arm aparte werelden vormden. Voor veel armen is Chávez de man die hen waardigheid heeft gegeven. Maar volgens de groeiende groep critici hebben ze verder weinig aan Chávez’ speeches en olie gehad.

De president heeft wel geld naar zijn arme aanhang gesluisd of het aan hen beloofd. De regering heeft bijvoorbeeld in een van Chávez’ ambitieuze sociale projecten aan 350.000 Venezolanen een huis beloofd waarvan de bouw na de verkiezingen start. Chávez kan op hun steun rekenen, maar ’zij’ niet op hun huis. Met veel sociale projecten loopt het namelijk verkeerd af.

De overheid is wel spectaculair gegroeid met ambtenaren die Chávez dankbaar zijn. Het aantal ambtenaren was in 1998 32.000 en heeft vorig jaar de 100.000 ruim overschreden. Het aantal ministeries ging van 14 naar 29. Maar daar merken de Venezolanen weinig goeds van. Het is het gevaarlijkste land van Zuid-Amerika met 19.000 moorden per jaar. De infrastructuur takelt af en velen zitten lang en vaak zonder stroom. Chávez’ trouwe aanhang stemt zondag niet meer zonder aarzeling op hem.

Henrique Capriles tegen „Hugoliath”

CARACAS (ANP) – De Venezolaanse oppositie tegen de sinds 1998 regerende links-radicaal Hugo Chávez heeft zich eindelijk verenigd. De jonge jurist Henrique Capriles Radonski (40) is haar kandidaat geworden en hij neemt het zondag in de presidentsverkiezingen op tegen Chávez. Het is volgens Capriles een oneerlijke strijd, een van hemzelf tegen het staatsapparaat en de media, die Chávez al jaren systematisch voor zijn eigen karretje spant. Het is „een gevecht van Henrique tegen Hugoliath”.

Maar kansloos beschouwt niemand Capriles, die het in peilingen ondanks alles goed doet . Hij werd op 25-jarige leeftijd de jongste parlementariër in het land en hij heeft nog niet eerder, bijvoorbeeld op het niveau van deelstaten, een verkiezing verloren. Heel Venezuela was verbijsterd over het politieke wonderkind Capriles toen hij er in 2008 in slaagde de favoriet van Chávez, Diosdado Cabello, te verslaan in de verkiezingen voor het gouverneurschap van de staat Miranda.

Capriles is geen rechtse tegenhanger van de zittende president. Hij heeft beloofd sociale projecten van Chávez te handhaven en gezegd een sociaaldemocratische president te willen zijn. De beroerde economische staat van het land zal veel kiezers in Capriles’ armen drijven. Hij is een Venezoalaan van gemengd Europese komaf en heeft onder meer Nederlands, Pools en Russisch bloed.