Aangezien polygamie verboden is en het sluiten van een tweede of volgend huwelijk (uiteraard) niet wordt geregistreerd, is de precieze omvang van het probleem niet bekend. „Veelwijverij is nog lang geen wijd verbreid fenomeen, maar het beperkt zich ook niet meer tot enkele gevallen”, schrijft Wagner op basis van uitlatingen van meerdere deskundigen.

Met name Libanezen en Palestijnen zouden zich aan polygamie schuldig maken. Zo schat een Palestijnse begeleider van jeugdige delinquenten, Nader Khalil, dat 20 procent van zijn vrienden in Berlijn een tweede vrouw heeft. En de Libanese gezinshulp Abed Chaaban gaat er vanuit dat 30 procent van alle Berlijnse mannen van Arabische komaf met twee vrouwen zijn getrouwd – met één voor de wet, met de ander alleen in de moskee. In veel gevallen weten de betrokken vrouwen aanvankelijk niet van elkaars bestaan af.

Een deel van de problemen is het gevolg van een wetswijziging uit 2009 die bepaalt dat de huwelijkssluiting voor de wet niet meer hoeft plaats te vinden vóór de religieuze plechtigheid, waardoor de wet eenvoudiger kan worden ontdoken.