„Houd mij voor verontschuldigd.”

Tegenover het feit dat het noodzakelijk is om avondmaal te vieren, mag u niet het argument gebruiken dat u er niet klaar voor bent. Gebruik evenmin de volgende excuses: ik ben te ijdel en te lichtzinnig; ik ben te veel gehecht aan vermaak en plezier; ik voel mij aangetrokken tot werelds gezelschap; of ik word te zeer door aardse zorgen en zaken in beslag genomen. Daarom moet ik worden verontschuldigd en moet het mij niet kwalijk worden genomen, als ik niet het avondmaal gebruik.

Neen! Zeg liever: „Het is noodzakelijk dat ik tot dit avondmaal kom, en het is noodzakelijk dat ik kom op de rechte wijze. Mijn ziel verdort en kwijnt weg, komt om en sterft, indien ik het niet doe. Daarom moet ik met dit ijdele en wellustige leven breken, dat mij geen nuttigheid geeft en mij ongeschikt maakt voor dit sacrament. Daarom moet ik mij van dit gezelschap losmaken, en mij van al die beslommeringen van het leven bevrijden, omdat zij iedere godvruchtige aandoeningen belemmeren.

Schud alles af wat tussen u en de troost en de zegen van dit bevel staat. Aarzel niet langer in een zaak van zo veelomvattende betekenis. Maar haast u om tot een beslissing te komen. „Wijkt van mij, gij boosdoeners, dat ik de geboden Gods moge bewaren” (Psalm 119:115).

Matthew Henry
(1662-1714)

(”Aan Zijn tafel”)