Zo’n verslagen mens ziet zichzelf als een bedorven wortel aan een boom. Hij schrijft „onrein” op alle plichtsbetrachtingen. Hij ontdekt vuile hoeken die hij voorheen nooit gewaar was geworden. Hij ziet godslasteringen en diefstal, doodslag en overspel in zijn hart. Daar was hij tevoren onwetend van.Tot nu toe zag hij geen gedaante noch heerlijkheid in Christus. Nu vindt hij de verborgen schat en wil alles verkopen om die akker te kopen. Christus is de parel die hij zoekt als gevolg van het nieuwe licht dat hij heeft ontvangen. Nu zingt hij: „Wie heb ik nevens U in de hemel? Nevens U lust mij niets op de aarde.” Nu waardeert hij waarlijk God boven de gehele aarde. Gods gunst is zijn leven. Laat de ganse wereld gezet worden aan de ene zijde en God alleen aan de andere zijde. Ja, laat de hoer zich verleidelijk kleden, nochtans wil de ziel niet neervallen en haar aanbidden; ze waardeert een naakte, ja gekruiste Christus boven háár.

Zo een acht alle dingen schade en drek te zijn om de uitnemendheid van de kennis van Christus. Een geveinsde mag tot de algemene toestemming komen dat God het hoogste goed is, maar hij komt zo ver niet dat hij zou zien op God als het begeerlijkste wat er is. Doch Gods kind zegt: „Wie heb ik nevens U in de hemel, nevens U lust mij ook niets op de aarde.”

Joseph Alleine, predikant te Taunton (Een alarm voor onbekeerde zondaren, 1735)