De historicus heeft op verzoek van de aanklagers van het Joegoslavië–Tribunaal alle verslagen van de bijeenkomsten van het parlement van de Bosnische Serviërs tijdens de burgeroorlog in Bosnië (1992–1995) doorgeploegd. Hij heeft er de voor de aanklagers interessante passages uitgelicht. De dokumenten zijn in twee ladingen, begin 1998 en begin 2002, ter beschikking gesteld door de autoriteiten in het Servische deel van Bosnië–Herzegovina.

De top van de Bosnische Serviërs had duidelijke plannen om te voorkomen dat de Serviërs werden ingedeeld bij een onafhankelijke Bosnische staat die zou worden gedomineerd door moslims. De Bosnisch–Servische leider Radovan Karadzic formuleerde de strategische doelen bij het begin van het conflict in 1992: De bevolkingsgroepen moesten worden gescheiden en de Servische gebieden geografisch met elkaar verbonden. Die konden zich dan aansluiten bij Servische natie.

Wel was hiervoor de verhuizing van bevolkingsgroepen noodzakelijk, omdat anders de Serviërs te verspreid zouden wonen. Uitgerekend de militaire bevelhebber Ratko Mladic waarschuwde de parlementsleden toen dat deze strategie tot volkerenmoord zou kunnen leiden. Hij is evenals Karadzic door het Joegoslavië–Tribunaal aangeklaagd wegens onder meer volkerenmoord.

Maar de radicale Serviërs gingen voortvarend te werk. In de zomer van hetzelfde jaar stelde Karadzic al tevreden in het parlement vast dat er niet meer gevochten hoefde te worden omdat de meeste doeleinden bereikt waren. In 1993 kon hij het parlement meedelen dat de Bosnische Serviërs 250.000 woningen hadden vrijgemaakt waar eerst moslims woonden.

De beklaagde Milosevic verkoos de getuige–deskundige Donia frontaal aan te vallen in zijn kruisverhoor. Hij deed dat ofschoon er weinig tot niets naar voren kwam dat Milosevic’ persoonlijke betrokkenheid bij de politiek van de Bosnisch Servische leiding aangaf.

Hij was onder meer geïrriteerd over Donia’s suggestie dat Milosevic in zijn rede voor het Bosnisch–Servische parlement in 1993 de strategie in bedekte bewoordingen had gesteund. Milosevic bestreed dat vrijdag vurig onder meer door zijn twee redes tot de afgevaardigden opnieuw voor te dragen. Milosevic sprak in 1993 in Pale de Bosnisch Servische parlementariërs toe om hen ervan te overtuigen het toenmalige vredesplan Vance–Owen te tekenen. Hij deed dat met gloed maar vergeefs. Milosevic’ kruisverhoor van Donia wordt op een nader te bepalen datum voortgezet.