Extreem verwaarloosd kind bloeit op in adoptiegezin
Bij haar moeder wordt ze jarenlang extreem verwaarloosd. Uiteindelijk krijgt ze als adoptiekind een plek in een gezin dat haar met liefde omringt en waar ze enorm opbloeit. ”Het meisje dat uit het duister kwam” vertelt het bijna ongelooflijke verhaal van Dani.
Een achtjarig meisje dat kwijlt, haar hoofd schuin naar één kant heeft hangen, zichzelf in haar armen bijt, dierlijke geluiden maakt en met de vuisten tegen de zijkant van haar hoofd slaat. Zo treft het Amerikaanse echtpaar Diane en Bernie Lierow in januari 2007 Dani voor het eerst aan. Het kind maakt geen oogcontact, laat zich niet met anderen in en wil niet aangeraakt worden.
Het meisje laat de Lierows niet los. Ze hebben beiden twee echtscheidingen achter de rug als ze in 1997 met elkaar trouwen in de baptistenkerk in Franklin. Op het moment dat alleen hun jongste zoon –het enige kind van hen samen– nog thuis woont, bezinnen ze zich op adoptie. Ze bezoeken een evenement waarbij kinderen die een veilig thuis nodig hebben potentiële adoptieouders ontmoeten. Daar zien ze op een prikbord een foto van een meisje dat niet in staat is deze bijeenkomst bij te wonen: Dani. Haar ogen raken Dianes hart. Gaandeweg ervaren zij en haar man dat juist dit kind door God op hun weg wordt geplaatst.
Dani blijkt een zogeheten verwilderd kind. Ze is meer dan zes jaar afgesloten geweest van menselijk contact, „met weinig tot geen ervaring met menselijke zorg, liefde of sociaal gedrag, of mensentaal.” Na een anonieme melding treft een maatschappelijk werkster haar aan in een smerige slaapkamer waar oude vieze matrassen liggen. „De grond lag vol vuilnis en bevuilde luiers. Het krioelde er van de kakkerlakken en spinnen.”
In juli 2005 haalt de kinderbescherming Dani weg bij haar biologische moeder. Uitvoerig doet Diane verslag van de lange en moeizame weg om haar, eerst als pleegkind en later als adoptiekind, in het gezin op te nemen. Het ernstig gehandicapte meisje is 8 als ze bij de Lierows komt. Ze heeft het verstandelijke niveau van een baby van twee maanden en haar motoriek is te vergelijken met die van een peuter van 27 maanden.
De adoptieouders, maar ook hun zoon Willie, geven niet alleen blijk van veel liefde, maar ook van buitengewoon veel inspanning om Dani een warm thuis te bieden en haar ontwikkeling te stimuleren. Met vallen en opstaan maakt ze opzienbarende vorderingen. Ze wordt zindelijk, gaat eten met lepel en vork en leert het af om voedsel van andersmans bord te grissen. De adoptieouders zien elke mijpaal als een klein wonder.
Dit aangrijpende boek laat zien waartoe ernstige verwaarlozing kan leiden. Tegelijk maakt het op ontroerende wijze duidelijk wat het (genezende) effect kan zijn van onvoorwaardelijke liefde en zorg, in combinatie met veel geduld en doorzettingsvermogen. Daarbij zien de auteurs ook lastige momenten, zoals spanning in hun huwelijk als Bernie een periode nauwelijks werk heeft, eerlijk onder ogen.
Ondanks de vorderingen die Dani maakt, kan ze vooralsnog niet meer dan enkele woorden zeggen. De vraag of ze ooit echt zal leren praten, kunnen haar ouders niet beantwoorden. Ze vinden die ook niet belangrijk. „Ze is onze dochter (…) en we houden net zoveel van haar als ze een driftbui heeft en ”woewoewoewoe” schreeuwend door het huis rent als wanneer ze ons recht in de ogen kijkt, zich op de borst klopt en zegt: Ik goed.”
Boekgegevens
”Het meisje dat uit het duister kwam. Een extreem verwaarloosd kind krijgt een tweede kans”, Diane en Bernie Lierow met Kay West; uitg. De Boekerij, Amsterdam, 2012; ISBN 978 90 225 6110 2; 288 blz.; € 18,95.
